پایگاه اینترنتی المانیتور 8 فوریه 2014 (19 بهمن) در مقاله‌ای به چشم‌انداز روابط ایران و روسیه پرداخت و نوشت: حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، در مصاحبه تلویزیونی‌اش در مورد روابط بین‌المللی ایران سخن گفت و اعلام کرد پویایی جدیدی در روابط ایران و روسیه به وجود خواهد آمد. اگرچه دولت روحانی به‌طور کلی هدف ارتقای روابط با همسایگان را دنبال می‌کند؛ اما تردیدی نیست که روسیه جایگاه ویژه‌ای در راهبرد منطقه‌ای و بین‌المللی ایران دارد. تبادلات دیپلماتیک میان دو طرف از زمان حضور روحانی در نشست سازمان همکاری‌های شانگهای در ماه سپتامبر افزایش یافته است. در واقع، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، در نظر دارد به منظور تقویت این فصل تازه در روابط، به ایران سفر کند.

در ادامه مقاله آمده است: ایران هرگز نتوانسته رابطه‌ای اعتمادآمیز با مسکو داشته باشد. با وجود این، مجاورت جغرافیایی، منافع منطقه‌ای مشترک و ژئوپلیتیک انرژی، دو کشور را در مسائل راهبردی، انرژی و منطقه‌ای به یکدیگر پیوند داده است. سوریه آخرین نقطه همگرایی منافع ایران و روسیه بوده است. بنابراین، باعث شگفتی نیست که در دیدار 4 فوریه علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران و یوگنی یوکانوف، معاون شورای امنیت روسیه، دو طرف اعلام کردند خواهان ارتقای روابط در حوزه‌های امنیتی و اقتصادی هستند. جدای از تنش‌های تاریخی، در حال حاضر مسائلی وجود دارد که به طور بالقوه باعث تنش میان دو طرف می‌شود. دو کشور ایران و روسیه خود را بازیگران مهم و مستقل منطقه‌ای و بین‌المللی می‌دانند و آمریکا را نیز قدرتی جدی می‌دانند که تلاش می‌کند نقش‌های منطقه‌ای و بین‌المللی آن‌ها را تضعیف کند. در نتیجه، با وجود انطباق منافع میان دو کشور در حوزه‌هایی مانند مهار افراط‌گرایی جهادی‌ها یا حل‌وفصل بحران سوریه؛ اما در حوزه‌های دیگر از جمله رژیم حقوقی دریای خزر، مسیرهای صادرات گاز و منافع منطقه‌ای عمومی در آسیای مرکزی و قفقاز، واگرایی منافع دارند.

در پایان مقاله آمده است: عامل دیگر تأثیرگذار بر روابط روسیه و ایران، سیاست‌ تحریم‌های خارجی علیه ایران است. در چند سال گذشته،‌ همراهی روسیه با قدرت‌های غربی در تحریم‌ ایران به بی‌اعتمادی ایران نسبت به انگیزه‌های روسیه منجر شده است. در واقع، تحلیل‌گران ایرانی استدلال می‌کنند که مسکو از مسئله هسته‌ای به‌عنوان ابزار چانه‌زنی به منظور کسب امتیاز از غرب و در عین حال، متقاعد کردن ایران در مورد جلوگیری روسیه از افزایش تحریم‌ها، استفاده کرده است. به نظر می‌رسد در وضعیت کنونی، روسیه و ایران تمایل داشته باشند روابط اقتصادی خود را توسعه دهند. نه‌تنها در حوزه‌های هسته‌ای و نظامی ظرفیت همکاری وجود دارد، بلکه این همکاری می‌تواند در حوزه‌های انرژی و صنعتی نیز گسترش یابد.به‌علاوه، تعاملات امنیتی، نظامی و اقتصادی میان ایران و روسیه می‌تواند راه را برای نقش‌آفرینی گسترده‌تر روسیه در منطقه خلیج‌فارس (حوزه سنتی منافع و نفوذ آمریکا) هموار کند.