پنج روز از تهاجم وحشیانه صهیونیست‌ها به غزه گذشته و لحظه‌به‌لحظه این منطقه محاصره‌شده بیشتر تخریب و بر تعداد شهدا و مجروحان آن افزوده می‌شود و کشورهای غربی وقیحانه با گذاشتن نام دفاع بر جنایات صهیونیست‌ها، از آن‌ها و جنایت‌هایشان حمایت می‌کنند و در مقابل، کشورهای عربی برای حمایت کارآمد از ستمدیدگان غزه هیچ گام مؤثری برنمی‌دارند. بارها پس از جنایت‌آفرینی صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان این پرسش مطرح شده که چرا کشورهای عربی اقدام مؤثری نمی‌کنند. این پرسش از آنجا اهمیت دارد که ابزار کشورهای عربی برای برخورد با رژیم صهیونیستی، متعدد و تأثیرگذار است. بیشتر کشورهای عربی طی سال‌های گذشته با نادیده گرفتن آرمان فلسطین، حمیت اسلامی و حتی غیرت و عصبیت عربی، روابطشان با رژیم صهیونیستی را در عرصه‌های مختلف گسترش دادند و بعضاً برای نزدیک شدن به این رژیم نامشروع نژادپرست، از یکدیگر سبقت می‌گرفتند. نتیجه این تعامل گسترده شرم‌آورانه، در هم تنیده شدن روابط آن‌ها در یکدیگر بود که در مواقعی مانند آنچه که اکنون در غزه می‌گذرد، می‌توانند با تهدید به قطع این روابط، رژیم صهیونیستی را که سال‌ها برای شکل‌گیری این روابط خفت‌بار برای این کشورهای عربی تلاش کرده بود، به تمکین خواسته‌هایشان وادارند؛ اما گویا قضیه برعکس شده و این روابط باعث خودداری آن‌ها از اقدام علیه رژیم صهیونیستی شده است. ضربات اولیه مقاومت فلسطین به رژیم صهیونیستی، این رژیم را به‌شدت وحشت‌زده کرد و متوجه شدند حماس قدرتی بیش از آنکه ظاهر کرده، دارد و چنانچه جنگ ادامه پیدا کند، ضربات حماس سنگین‌تر می‌شود و رژیم صهیونیستی توان ادامه جنگ شدید و طولانی را ندارد؛ از این‌رو برخلاف تصویرسازی که از آمادگی برای حمله زمینی نشان می‌دهد (هر چند احتمال آن نیز برای مدت کوتاه وجود دارد) دست به دامان برخی کشورهای غربی و عربی شده تا حماس با آتش‌بس موافقت کند، در این وضعیت که صهیونیست‌ها کاملاً مستأصل به‌نظر می‌رسند، اصرار حماس بر تحمیل شروطش بر صهیونیست‌ها، پیروزی بزرگی محسوب می‌شود.