باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، چهارشنبه گذشته با امضای لایحه نظامی 633 میلیارد دلاری برای سال 2013، تحریم‌های جدیدی علیه ایران اعمال کرد. تحریم‌های ضد ایرانی که بخشی از این لایحه است، افزون بر محدودیت‌های اقتصادی، ورود صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران و عزت‌الله ضرغامی، رئیس آن، در فهرست سیاه و همچنین توقیف همه دارایی‌های صداوسیما و ممانعت از همکاری دیگران با این سازمان را شامل می‌شود.
یکی از شاخصه‌های اصلی عصر جدید که غربی‌ها مدعی بنیان‌گذاری آن هستند، اصل آزادی‌بیان است. غربی‌ها در این اصل، دو ویژگی مهم یافتند: 1-رشد جوامع بشری از گذر تعاطی افکار و افزایش آگاهی درباره مسائل مهم پیرامونی و جهانی. 2- فریب و هدایت افکار عمومی در جهتی که در برنامه مستکبران مشخص شده است.
تا چندی پیش که استکبار بر حوزه رسانه به شکل کامل سلطه داشت، برنامه‌ریزی شده و هدفمند هر دو ویژگی اصل آزادی‌بیان را در اختیار داشت و مطابق مصالحش از آن استفاده می‌کرد؛ اما پس از اینکه رقبای دیگر تدریجاً به صحنه آمدند، آن‌ها بیشتر بر روی ویژگی دوم تکیه کردند و مابقی توانشان را برای مقابله با رسانه‌های رقیب به کار گرفتند. رسیدن کم‌وبیش اخبار و مطالب رسانه‌های رقیب به گوش مخاطبان رسانه‌های استکبار، اندک‌اندک آن‌ها را متوجه حقایقی کرد که از آن‌ها پوشیده نگه‌ داشته می‌شد، همین مسئله، موجب جا باز کردن رسانه‌های رقیب در بین مخاطبان رسانه‌های استکبار شد و با از بین بردن سلطه رسانه‌ای استکبار، به قدرتی تهدیدکننده تبدیل شد. در این میان، رسانه‌های جمهوری اسلامی ایران در بین رسانه‌های نوظهور، جایگاه خاصی پیدا و بیش از سایر رسانه‌ها منافع استکبار را تهدید کرد. غربی‌ها از ناحیه رسانه‌های ایرانی آنچنان احساس خطر کردند که ناچار شدند مخدوش شدن چهره‌شان را در ادعای حمایت از آزادی‌بیان بپذیرند و برخلاف آن برای رسانه‌های حقیقت‌گوی ایرانی، محدودیت ایجاد کنند؛ اما اجازه ندهند صدای حق‌ رسانه‌های ایرانی به گوش جهانیان برسد.
خوشبختانه امروزه راه‌های دسترسی به پیام، بسیار متنوع شده و استکبار قادر به مسدود کردن تمام این راه‌ها نیست. روزبه‌روز که نه، لحظه‌به لحظه‌ بر اهمیت پیام افزوده می‌شود و پیام در مسیر خودش جریان دارد؛ اما اتفاق مهم و بازگشت‌ناپذیری که غرب را بسیار عصبانی کرده و به چنین تصمیمات پرهزینه‌ای وادار ساخته، اینکه مخاطبان جهانی پی‌برده‌اند که مسائل بسیاری وجود دارد که رسانه‌های استکبار آن را می‌پوشانند،در حالی که مخاطبان آن را در جای دیگر از جمله رسانه‌های ایرانی می‌یابند و این یعنی سلب اعتماد از رسانه‌های استکبار.