پس از سخنان نه‌چندان خوشایند جان‌کری، وزیر امور خارجه آمریکا، درباره مذاکرات هسته‌ای و انداختن توپ در زمین ایران و اصرار بر اینکه برنامه‌های هسته‌ای ایران همچنان تردیدآمیز است(!) و بنا بر بازی همیشگی و تکراری غربی‌ها و آژانس، این بار نوبت آمانو، مدیرکل ژاپنی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود تا ایران را در اظهاراتی تکراری و نخ‌نما و چون همیشه، به عدم شفاف‌سازی هسته‌ای متهم کند. آمانو در اندیشکده‌ آمریکایی بروکینگز درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران گفت: «از تابستان امسال پیشرفت ایران در اجرای تعهداتش کند شده و دو اقدام عملی مهم که می‌بایست دو ماه پیش انجام می‌شد، هنوز اجرا نشده است.» وی همچنین گفت: «ایران باید ابهامات مربوط به فعالیت‌های هسته‌ای نظامی‌اش را روشن کند.» از طرف دیگر، صهیونیست‌ها که ضلع سوم این بازی خسته‌کننده و تکراری هستند، از حمله و نابودی مراکز هسته‌ای فردو، نطنز و... سخن‌سرایی کردند! این بازی تکراری طرف‌های غربی - صهیونیستی و آژانس در حالی انجام می‌شود که قرار است دور جدید مذاکرات که عده‌ای، به توافق آن امید بسته‌اند، در 3 آذرماه یعنی در سالگرد آغاز دور جدید مذاکرات ایران و 1+5 انجام گیرد. به‌نظر می‌رسد این اقدامات غیرسازنده طرف‌های هسته‌ای ایران، چون همیشه و فقط برای فشار بر طرف ایرانی، برای کوتاه آمدن از حق مشروع و قانونی خود و تن دادن به زورگویی‌ها و پذیرفتن خواسته‌های نابه‌حق آنان انجام می‌شود، در حالی که جمهوری اسلامی پس از روی کار آمدن دولت یازدهم با رویکرد جدید این دولت، حتی برخی تابو‌ها را کنار گذاشت و برای رسیدن به توافق حقیقی، برای اولین‌بار تیم هسته‌ای ایران و دستگاه دیپلماسی، با مقامات آمریکایی، بارها دیدار و گفت‌وگو کردند و حتی در مواقعی، از برخی خواسته‌های قبلی خود نیز کوتاه آمد؛ موضوعی که رئیس‌جمهور در سفر به نیویورک نیز به آن اشاره کرد. اما همان‌گونه که مقام معظم رهبری در همان ابتدای مذاکرات جدید به دولتمردان فرمودند، نمی‌توان به آمریکایی‌ها اعتماد کرد، چرا که آنان جز به تعطیلی و نابودی تمام دستاوردهای هسته‌ای ایران راضی نخواهند بود پس طبیعی است که هر بار بهانه‌ای برای عدم توافق داشته باشند. جمهوری اسلامی این بازی غربی‌ها و صهیونیست‌ها و آژانس را به‌خوبی فهمیده است و از همین رو است که این فشارها هیچ تأثیری بر موضع بر ‌حق ایران نخواهد داشت و اصرار امروز ایران به‌ حق هسته‌ای‌اش، ناشی از همین شناخت است.