مصداق جمله فوق حضور حضور تک تک ما در راهپیمایی امروز بود، راهپیمایی شکوه، جلوه اقتدار، نماد امیدواری و پیام اقتدار، امروز واقعا حس متفاوتی داشتم، اغراق نکردم اگر بگویم بعد از نماز صبح انتظار رفتن می کشیدم، رفتن به سمت دریا، دریای خروشان ملت، ملتی سربلند، صبور، گلایه مند از بی تدبیری برخی مسولان، اما عزتمند و سرافراز.
 با اهل خانواده آماده حرکت شدیم و همسایگان را هم مشتاق حضور یافتیم، هر چه به خیابان اصلی راهپیمایی نزدیکتر می شدیم، جمعیت انبوه تر می شد، مردم بی توجه به بارش باران آمده بودند، از زن و مرد و پیر و جوان و کودکان .
امروز مردم آمدند، برای چهلمین بار، با همان شور و نشاط همیشگی، با حجم عظیمی از انرژی مثبت و امید به آینده، اما از پلاکارد هایی که در دست گرفته بودند و مصاحبه هایی که میکردند آشکارا گلایه مندی هایی داشتند، انتظار زیادی نداشتند، فقط انتظار درک متقابل از مسولان داشتند، انتظار کمی جدیت در نظارت ها، کمی جدیت در خدمت رسانی و تنظیم بازار و کمی دغدغه مندی برای حل مشکلات و گرفتاری های مردم.
اما آنهایی که سرنگونی نظام را انتظار می کشیدند، تابستان داغ و زمستان سرد! را وعده میدادند، خیلی شوکه شدند، چراکه  همانها که تا دیروز عصبانی از برخی ضعف مدیریتها بودند، امروز کاری کردند کارستان؛ مرحبا به همت و درک عمیق این مردم دوست داشتنی!
پیام این حماسه حضور برای دشمنان روشن بود؛ "ما هستیم". پیام برای مسولان هم واضح بود، به خود آیید و غفلت نکنید، برای برخی از شما مسولان ممکن است خیلی زود، دیر شود! تا فرصت دارید خدمت کنید و رضایت مردم را به دست آورید.
و پیامی هم برای خودشان؛ کوبیدن بر طبل تفرقه را نمی پذیریم، از ناحیه هر کس که باشد.
برگرفته از کانال معيار