علیرضا قربانی نوشت: پاسخ مؤثر و کوبنده مقاومت یمن به 4 سال کشتار بی‌رحمانه آل سعود، هرچند نه به لحاظ محدودیت عملیات، یعنی آسیب زدن به دو واحد پالایشگاهی سعودی در قبال ویرانی کشور یمن و نه به لحاظ انسانی، یعنی حمله به یک مرکز صنعتی بدون تلفات انسانی در مقابل حمله آل سعود به کودکان و زنان و مردم بی‌دفاع در مناطق مسکونی، مدارس و حتی بیمارستان‌ها، باهم قابل‌مقایسه نیستند، اما از همان ابتدا با واکنش حامیان حکومت استبدادی سعودی و مدعیان دموکراسی و حقوق بشر همراه شد.

آمریکایی‌ها هم‌صدا با آدمکشان سعودی بدون هیچ سندی، انگشت اتهام را به‌سوی ایران گرفتند و بعضی کشورهای اروپایی ازجمله انگلیس، فرانسه و آلمان بدون هیچ مدرک و سندی با صدور بیانیه رسمی ایران را مسئول حمله به تأسیسات نفتی سعودی اعلام کردند و به موج تبلیغاتی سنگینی که با پول نفتی حاکمان حجاز و امپراتوری رسانه‌ای وابسته به صهیونیسم جهانی اداره می‌شود، علیه جمهوری اسلامی دامن زدند.
انتظار آن بود که دولت و دستگاه دیپلماسی کشور در پاسخ به دروغ‌پراکنی علیه جمهوری اسلامی واکنش مؤثرتری از پیام‌های تویتری و اظهارنظرهای بی‌خاصیت دیپلماتیک نشان می‌دادند؛ مثلاً با احضار دیپلمات‌های مقیم کشورهای یادشده نسبت به حمله تبلیغاتی به جمهوری اسلامی اعتراض می‌شد و در بعضی مراودات و نشست‌های دوجانبه تجدیدنظر صورت می‌گرفت.
بیانیه بی‌مبنای سه کشور اروپایی علیه جمهوری اسلامی درست در زمانی منتشر شد که دیپلمات‌های دو طرف سرگرم برنامه‌ریزی برای دیدار مسئولان عالی اجرایی دو کشور در عالی‌ترین سطح در سفر آقای روحانی به مقر سازمان ملل در نیویورک بودند. اروپایی‌ها نشان داده‌اند که در طول دهه‌های گذشته تقریباً دنباله‌رو بی‌چون‌وچرای سیاست‌های ضد ایرانی کاخ سفید هستند و به‌خصوص سه کشور سطح اول اروپا یعنی فرانسه، انگلیس و حتی آلمان، تقریباً در هیچ تقابل حساسی میان ایران و امریکا، حتی سیاست بی‌طرفی یا مستقلی اتخاذ نکردند و بدون استثنا به‌عنوان بخشی از جبهه ضدآمریکایی علیه ایران عمل کرده‌اند. نمونه اقدام این کشورها در قبال قرارداد بدفرجام برجام دست‌کم در یک سال و نیم گذشته و بعد از خروج امریکا از برجام، چیزی جز معطل کردن و به‌اصطلاح عوامانه «سرکار گذاشتن» دولت ایران و ایجاد ترمز در مسیر اقدامات کشورمان از آن‌ها ظهور نیافته است. البته بی‌عملی و محافظه‌کاری مفرط دولت و دستگاه دیپلماسی ایران در برابر برنامه هماهنگ امریکا و سه کشور مذکور، در سیاست ضد ایرانی طرف مقابل نقش اساسی و مستقیمی داشته است.
فرانسوی‌ها که در روزهای پرالتهاب ساختگی منجر به امضای توافق برجام، سخت‌گیری عجیبی علیه برنامه هسته‌ای ایران می‌کردند، حالا و در روزگاری که امریکا زیر برجام زده، ناگهان لباس عوض کرده و تلاش می‌کند تا در نقش «منجی برجام» ظاهر شوند و خنده‌دار آنکه تا حد زیادی در این نقش فرورفته و تأسف‌بارتر آنکه همان‌ها که پیش‌ازاین «امضای جان کری» را تضمین می‌دانستند این بار غافل از مکر مکرون، این نقش را پذیرفته، باور کرده و دارند با او پسرخاله می‌شوند؛ غافل از آنکه نه دوستی با تیم مذاکره آمریکایی که تا حد مراودات شخصی پیش رفت نفعی به مردم ایران رساند و نه رفاقت با مکاری مثل مکرون فرانسوی.
دنباله‌روی انگلیسی‌ها از ترامپ، به‌خصوص در روزهایی که نخست‌وزیری بسیار شبیه به ترامپ در خانه شماره 10 خیابان داونینگ لندن ساکن است هم، موضوعی است که هر الفبای سیاست و دیپلماسی خوانده‌ای از آن باخبر است. در ماجرای پاسخ مقاومت یمن به جنایات آل سعود هم، نخستین زمزمه‌ها برای متهم ساختن ایران، بعد از کاخ سفید، از لندن شنیده شد و دستگاه رسانه‌ای وابسته به وزارت خارجه انگلیس نیز در کنار رسانه‌های وابسته به «آل اره» شدیدترین پروپاگاندا را علیه ایران سامان دادند.
انگلیسی‌ها در دنیا به خوی «تکبر» و «استکبار» شهره‌اند، اما کاش محصلان مکتب انگلیسی هم، ذره‌ای از آن تکبر را اینجا و در برابر کشورهایی که آشکارا به جنگ تبلیغاتی علیه ایران قد علم کرده‌اند بازتاب می‌دادند و در اعتراض به سیاست دشمنی با ملت بزرگ ایران، با رفتاری عزتمندانه، دیدار با رئیسان دولت‌های فرانسه و انگلیس را لغو می‌کردند، چراکه استقبال از سران دولت‌هایی که علیه جمهوری اسلامی دروغ و اتهام می‌پراکنند، و نشست‌وبرخاست قطعاً بی‌اعتراض به تداوم و تشدید دشمنی آنان، ضمن آن «که نوعی پذیرش اتهامات آن‌ها علیه جمهوری اسلامی است، نسبتی هم با «عزت، حکمت و مصلحت» به‌عنوان سه اصل اساسی سیاست خارجی انقلابی ندارد.

فارس