منطقه غرب آسیا(خاورمیانه) از گذشته‌های دور برای کشورهای منطقه و آن دسته از کشورهای خارج از منطقه که سودای سلطه‌گری و جهان‌گشایی داشتند، حائز اهمیت بوده است. این اهمیت تاکنون ادامه داشته و می‌توان گفت به عللی بر آن اهمیت افزوده شده است. از آنجایی که بسیاری از مسائل جهانی با امنیت این منطقه گره خورده، کشورهای جهان خودشان را موظف به مشارکت در تأمین امنیت این منطقه می‌دانند. از این رو در ماه مه سال 2010، 189 کشور تصمیم گرفتند نشست هلسینکی با موضوع بازبینی قرارداد منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) را برگزار کنند. زمان در نظر گرفته شده نیز اواخر آذرماه جاری بود. در آستانه برگزاری این نشست، ویکتوریا نولند، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرد: «اختلاف‌‌نظر عمیقی در منطقه در رابطه با کنترل تسلیحات و نحوه برقراری امنیت وجود دارد. ایالات متحده از کنفرانسی که در آن یک کشور مجبور به انزوا شود، حمایت نخواهد کرد.» سخنان نولند حاکی از آن است که آمریکا مخالف برگزاری این نشست است. کاملاً‌ معلوم است منظور نولند از «کشوری که مجبور به انزوا شود» رژیم صهیونیستی است. برخلاف‌ نظر نولند که گفته: «اختلاف‌نظر عمیقی در منطقه در رابطه با کنترل تسلیحات و نحوه برقراری امنیت وجود دارد.» هیچ کشوری در منطقه مخالف عاری شدن غرب آسیا (خاورمیانه) از سلاح هسته‌ای نیست و سخنان کذب نولند فقط برای توجیه مخالفت آمریکا با برگزاری این نشست ایراد شده و هدف این مخالفت نیز صرفاًٌ برای جلوگیری از فشار بر رژیم صهیونیستی است؛ زیرا پیام برگزاری چنین نشستی از پیش مشخص و متوجه رژیم صهیونیستی است که برخلاف تمام قوانین بین‌المللی و بدون امضای معاهده ان‌پی‌تی دارای صدها کلاهک هسته‌ای است. با وجود آنکه آمریکایی‌ها با بهانه‌جویی و مانع‌تراشی، نمی‌گذارند این نشست در سال جاری میلادی برگزار شود، اما این به معنای منتفی شدن کامل این نشست نیست و برخی کشورها از جمله ایران ضمن محکوم کردن اقدام آمریکا تلاش می‌کنند، نشست را در سال آینده میلادی برگزار و رژیم صهیونیستی را نسبت به برخورداری از صدها کلاهک هسته‌ای پاسخگو کنند.