پابرجایی سنگ‌بنای بیداری دانشجویی

 

 

شصت‌ویک سال پیش در 16 آذرماه 1332 دانشگاه چهر‌ه‌ای متفاوت از آنچه که تا آن موقع وامی‌نمود، از خود نشان داد. در آن روز دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران در اعتراض به دخالت‌های آمریکا در ایران و سفر نیکسون، معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به ایران که بعد هم رئیس‌جمهور آمریکا شد، دست به اعتراض زدند که با دخالت نیروهای امنیتی و ورود به دانشگاه، سه دانشجو به ضرب گلوله آن‌ها به خاک و خون غلتیدند و سال‌ها بعد، این روز، روز دانشجو نام گرفت.

مبنای حادثه روز دانشجو در 16 آذرماه 1332 کاملاً روشن بود. دانشجویان در آن زمان، رابطه آمریکا با بسیاری از مسائل و مشکلات ایران را درک کرده بودند. آن‌ها می‌دانستند وابستگی حکومت شاه به آمریکا روزبه‌روز این کشور و ملت سربلند را خوارتر می‌کند و بر مشکلات آن می‌افزاید و سرمایه‌هایش به غارت می‌رود. این نگاه دقیق و هوشمندانه که مسئولیت خطیری را برای دانشجو پدید آورد، ضمن آشکار ساختن جایگاه ویژه و اهمیت قشر دانشجو، خشم شدید دشمن را نیز به همراه داشت که از آن زمان، تلاش فراوانی را برای منحرف و آلوده ساختن این بینش آغاز کرد و با وجود ناکامی کلی و موفقیت‌های اندک مقطعی، همچنان به این تلاش ادامه می‌دهد. با وجود آنکه در حال حاضر از دانشجو انتظار حضور در عرصه‌های مختلف است؛ اما باید به این نکته توجه داشت که شاخص اصلی باید همان سنگ بنای آغازین یعنی مقابله همه‌جانبه با استکبار باشد و هر اقدامی که این قضیه را تحت‌تأثیر قرار دهد، مشکوک است و باید در راستای تلاش دشمن برای منحرف ساختن تفکر دانشجویی تحلیل شود.

دیدگاه ها

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.