علی محقق

آمریکا سردمدار نقض حقوق زندانیان

حضور در جنگ های خانمان سوز در کشورهایی چون ویتنام، افغانستان، عراق، سوریه، یمن، لیبی ، نشانه هایی از حضور شرارت انگیر و توام با نقض حقوق بشر و بشردوستانه در این کشور ها است.

باوجود سر و صدایی که آمریکایی ها در خصوص دفاع از حقوق بشر می کنند، مروری بر وضعیت حقوق بشر در این کشور نشان می دهد، که آمریکا «بزرگترین ناقض حقوق بشر» است. این موضوع که آمریکا بزرگترین ناقض حقوق بشر در دنیا است، البته برای بسیاری از رسانه هایی که نگاه انتقادی به سیاست های آمریکا در سطح بین المللی دارند، چندان شگفت انگیز و غافلگیر کننده نیست. نقض حقوق بشر توسط آمریکایی ها مصادیق بسیار گسترده ای دارد، سوای از خط کشی کمیسیون و شورای حقوق بشر در خصوص مصادیق نقض حقوق بشر و قوانینی که در خصوص نقض حقوق بشردوستانه وجود دارد، حضور در جنگ های خانمان سوز در کشورهایی چون ویتنام، افغانستان، عراق، سوریه، یمن، لیبی ، نشانه هایی از حضور شرارت انگیر و توام با نقض حقوق بشر و بشردوستانه در این کشور ها است. در بسیاری از این جنگ ها، آمریکایی ها از ابزارهایی استفاده کرده اند که منجر به نقض حقوق غیرنظامیان، زنان، کودکان، اموال و اهداف غیرنظامی و ... شده است. آمریکایی ها همچنین در عرصه صلاحیت سرزمینی خود نیز نقض های فاحشی علیه حقوق بشر مرتکب شده اند، موضوعی که می توان آن را در وب سایت های مخالف نظام سرمایه داری آمریکا به خوبی و به صورت روزانه مشاهده کرد. از بین بردن حقوق و امتیازات رنگین پوستان که جزو دیرینه ترین اقدامات ضد بشری دولت آمریکا حتی در دوره روسای جمهور رنگین پوست این کشور بوده است، نمونه ای از این موضوع است. تقریبا در هر هفته یک اقدام علیه رنگین پوستان در این کشور صورت می گیرد که منجر به فقدان زندگی یا آسیب به اموال و اهداف آن ها می شود. از جمله دیگر اقدامات ضد حقوق بشری آمریکا می توان به طراحی، تدارک، تجهیز و عملیاتی کردن زندان های سیار این کشور اشاره کرد. در این یادداشت تلاش خواهیم کرد تا با مروری بر زندان هایی که ایالات متحده به صورت مخفیانه در ایجاد و اداره آن دست داشته است، به عنوان یکی از مظاهر نقض حقوق بشر در آمریکا اشاره داشته باشیم.

1. زندان بگرام

یکی از زندان های معروفی که بعد از جنگ آمریکا علیه افغانستان در تمام محافل حقوق بشری مورد حمله و انتقاد واقع شده است، زندان غیرقانونی بگرام بوده است. دولت آمریکا پس حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۶۰۰۰ تن را دستگیر و به زندان های گوانتانامو و بگرام محبوس ساخت. دولت آمریکا یازده ساختمان برای نگهداری زندانیان در این منطقه ایجاد نمود. در ده سال اول حدود ۳۱۰۰ زندانی در این زندان بازداشت شدند. سپس تمامی زندانیان را از کوبا به این زندان انتقال دادند. دراین زندان علاوه بر زندانیان افغان، افرادی از کشورهای عربی، پاکستان و لیبی نیز در زندان بگرام زندانی بودند. نگهداری در این زندان بدون توجه به اصول حقوقی از جمله حق داشتن وکیل، محاکمه بی طرفانه و ... بوده است. این زندان مورد انتقاد بسیاری از محافل حقوق بشری نیز بوده است. یکی از فجایعی که در زندان بگرام اتفاق می افتاد این بود که آمریکایی ها سگ های وحشی را بر روی زندانیان باز می کردند تا آن ها را وادار به سخن گفتن کنند. نحوه بازجویی جنایت آمیز آمریکا در زندان بگرام یکی از روش هایی بود که اعضای گروه تروریستی داعش در عراق و سوریه از آن بهره برداری می کردند و جان بسیاری از انسان ها را بر اساس روش های آمریکایی موجود در این زندان ها می گرفتند.

شماری از وکلای مدافع زندانیان زندان "غیرقانونی" بگرام، در کابل در گفتگو با خبرنگاران با اذعان به این مطلب تاکید کردند که امریکا بزرگ ترین ناقض حقوق بشر در جهان است و در طی یک دهه گذشته، حقوق زندانیان بگرام را نقض کرده،‌ آنها را شکنجه نموده و برخی از آنها را در زیر شکنجه کشته است. این وکلا در همین خصوص گفته اند که وکلای مدافع زندانیان بگرام در شش سال گذشته اجازه ملاقات با زندانیان را نداشته اند. تینا فوستر، مسئول این شبکه گفته است که «بازداشتی‌های بازداشتگاه بگرام "شکنجه می‌شدند" و مسئولان آن "حقوق بشر را زیر پا می‌گذاشتند.» وی ابرازداشت که به عنوان یک شهروند امریکا "شرمنده" است که کشورش "بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان" است. او افزود «ما می‌دانیم که صدها نفر در زندان‌های امریکا شکنجه شدند و این را هم می‌دانیم که کسانی در زندان بگرام به دلیل این شکنجه‌ها جان خود را از دست دادند. ما کاملاً باور داریم که حکومت امریکا و سیاست‌هایش حقوق بسیاری از مردم را نقض کرده است. بسیاری از افراد بدون شواهد و مدارک از سوی امریکایی‌ها بازداشت و در بازداشتگاه بگرام زندانی شدند.»

در گزارش های نهادهای مردمی بین المللی نسبت به این فجایعی که آمریکایی ها در حال رقم زدن آن هستند، آمده است «شهروندان "بی گناه" افغان و خارجی در یک زندان "غیرقانونی" بدون دسترسی به وکیل، فرایندهای لازم دادرسی عادلانه حقوقی و قضایی و دور از دسترس سازمان های بین المللی در داخل قلمرو یک کشور مستقل دارای حاکمیت ملی و دولت مردمی، نگهداری و شکنجه می شوند و حتی زیر شکنجه جان می بازند.»

2. زندان گوانتانامو

یکی دیگر از زندان های مخوف آمریکایی ها که در چند سال اخیر سرو صدای زیادی را نیز به پا کرده است، زندان گوانتانامو بوده است. این زندان به واسطه اینکه با وعده های انتخاباتی رئیس جمهور قبل آمریکا یعنی باراک اوباما به منظور بستن آن نیز همراه بود، بسیار رسانه ای شده است. اوباما در سال 2008 با این وعده که او حتما این زندان را تعطیل خواهد کرد، به ریاست جمهوری آمریکا رسید، اما حضور و نفوذ لابی های شکنجه و قدرت های اطلاعاتی آمریکا تا حدی بود که او نیز نتوانست درهای این زندان را ببندد و آن ار تعطیل کند، نهایتا نیز با انداختن تقصیر ناتوانی در بستن این زندان، تقصیر را به گردن کنگره انداخت.

 دارنل استیون سامرز یکی از نظامیان سابق آمریکا، درباره شکنجه زندانیان گوانتانامو گفته است وجود زندان گوانتانامو نقض آشکار حقوق بشر و اصول انسانی است. این زندان ضد تمدن است. افرادی در این زندان بیش از یک دهه است که زندانی هستند بدون اینکه اتهامشان روشن باشد یا محاکمه شده باشند. آنها در این زندان از حقوق اولیه انسانی که هر کسی بر اساس قوانین آمریکا و بین المللی برخوردار است، محرومند. گوانتانامو لکه ننگی بر دستگاه قضایی آمریکاست.

«جوی هرکامب» یک فعال حقوق مدنی انگلیس گفته است مظنونانی که در گوانتانامو نگهداری می شوند طی یک دهه گذشته هدف انواع شکنجه و بدرفتاری ها بوده اند و انواع ظلم و بی عدالتی را تحمل کرده اند.

کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد زندان گوانتانامو را نقض آشکار حقوق بشر از طرف آمریکا ارزیابی کرده و خواستار بسته شدن این زندان مخوف شد.

«ناوی پیلای» این زندان را یک مکان مستبدانه و زندانی کردن افراد بدون محکومیت آنها در این زندان را نقض آشکار حقوق بشر ارزیابی کرده و تصریح کرد که آمریکا نه تنها تعهدات شخصی خود را نقض می کند بلکه قراردادهای بین المللی که باید به آن پایبند باشد را نیز جریحه دار کرده است. زندانیان گوانتانامو بیش از یک دهه سال است که بدون هیچ اعلام جرم و اتهام در آنجا هستند. ناوی پیلای اظهار داشته است که این مسئله اعتبار آمریکا را به عنوان یک حامی حقوق بشر خراب کرده و موضع این کشور در محکوم کردن نقض حقوق بشر در کشورهای دیگر را تضعیف می کند.

برخی دیگر از زندان های مخوف آمریکا

3. بازداشتگاه تگزاس ایالات متحده آمریکا

 بسیاری از کسانی که با این زندان آشنا هستند معتقدند ورود به این زندان مساوی با مرگ است. هر زندانی که وارد این مکان می شود امکان ندارد که بتواند جان سالم به در برد. شکنجه های آن در تمام جهان بی سابقه است و سنگدل ترین شنگجه گرها درآن جا هستند.

4. زندان جزیره ریکرز

زندان «جزیره ریکرز» یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های ایالات متحده است که در ایالت نیویورک قرار دارد. این زندان یکی از زندان‌های ملالت‌آور و خطرناک است که در حدود دوازده هزار زندانی مرد، زن و کودک را در خود جای داده است. غالب این زندانیان کسانی هستند که یا جرم‌های غیرخشونت‌آمیز مرتکب شده‌اند و مدت محدودی را بایستی در زندان به سر ببرند و یا می‌توانند به قرار وثیقه آزاد شوند، ولی موفق به ارائه‌ی وثیقه نشده‌اند.

ریکرز زندانی است که شاهد خشونت و درگیری های مداوم بوده است. زندانیان ریکرز حتی بی رحم ترینشان اعتراف کرده اند که هر لحظه بیم جان خود را دارند و می ترسند که کشته شوند. ترس و وحشت از دیوارهای ریکرز می جوشد. ریکرز ۹ هزار زندانی و ۱۵۰۰ زندانبان دارد. این زندان آمریکایی به شرایط نامساعد معیشتی شهرت دارد تا جایی که بسیاری از انجمن های حقوقی دعاوی قضایی علیه آن ترتیب داده اند. ریکرز یکی از بدترین زندان های جهان و آمریکا است.

هنگامی که سخن از رسوایی و بدنامی به میان می‌آید، مجتمع زندان واقع در جزیره‌ی نیویورک که با نام «جزیره‌ی ریکرز» شناخته می‌شود، همه‌ی این رسوایی‌ها را در تاریخچه‌ی خود داراست. این زندان سابقه‌ی خشونت زندانیان، بی‌رحمی و وحشی‌گری زندانبانان، تجاوز و سوءاستفاده‌ی جنسی از نوجوانان و بیماری‌های روانی را دارد و به‌علاوه یکی از زندان‌هایی است که بالاترین آمار زندانیانی را داراست که محکومیت خود را در حبس انفرادی به سر می‌برند. این زندان بزرگ از ده بازداشتگاه مجزا تشکیل یافته است که بیشترین پرونده‌های حقوقی را به خود اختصاص داده است.[1]

5. زندان واحدهای مدیریت ارتباطات

این زندان به سبب تعداد مسلمانان زندانی، اهمیت دارد. حدود دو سوم افرادی که در این زندان هستند، مسلمانان هستند. بیشتر مسلمانانی که در این زندان، زندانی هستند، افرادی هستند که بدون محاکمه و صرفا به دلیل عقاید اسلامی شان در این زندان نگهداری می شوتد.

6.  زندان ایالتی خلیج پلیکان

 این زندان که در ایالت کالیفرنیا واقع است، نخستین و بدنام‌ترین زندان کالیفرنیاست. بیش از یک‌سوم زندانیان این زندان (در حدود 1500 نفر) در سلول‌های انفرادی خاصی با نام «واحد اقامت امنیتی (SHU)» قرار دارند که 22.5 ساعت از شبانه‌روز را تنها و در اتاق‌هایی فاقد پنجره و به مساحتی کمتر از 6.5 متر مربع سپری می‌کنند. تنها نود دقیقه باقی می‌ماند که آن نیز غالباً در درون اتاقک‌های بتونی سپری می‌شود. زندانیان این زندان به مانند زندانیان زندان «ADX» و «Allan Polunsky Unit» امکان استفاده از تلفن به‌منظور برقراری ارتباط با خارج زندان را ندارند و در ضمن، امکان ملاقات در صورتی وجود دارد که هیچ‌گونه تماسی میان ملاقات‌کننده و زندانی صورت نپذیرد و لذا این زندانیان حتی از در آغوش گرفتن فرزندان خود نیز محروم می‌شوند بیش از پانصد زندانی این زندان در حدود یک دهه در (SHU) محبوس بوده‌اند و هشتاد نفر بیش از یک دهه و نزدیک به دو دهه از عمر خود را در این واحدها به سر برده‌اند و یک نفر برای چهل سال در این واحدها زندانی بوده است. بیش از دوسوم زندانیان مزبور، محکوم به حبس در این واحدها (SHU) شده‌اند، در حالی که مرتکب جرم خاصی نشده‌اند و تنها زندانبانان و مأموران زندان تشخیص داده‌اند که آنان مخل نظم و امنیت زندان هستند.[2]

زندان های کم تر رسانه ای شده

علاوه بر این در آمریکا زندان هایی هستند که زندانیان در آن جا به صورت کامل در سلول های انفرادی زیست می کنند و هیچ وقتی برای استراحت، بیرون رفتن و مرخصی ندارند. زندان «Allan Polunsky Unit» از جمله این زندان ها محسوب می شود. برخی زندان ها نیز شبیه زندان «ای‌دی‌اکس فلورنس»، زندانیان در طول زندانی بودن به هیچ وجه نور خورشید را نخواهند دید. برخی زندان های ایالات متحده نیز به صورت دائمی شناور روی آب های دریا و اقیانوس هستند.

کشتی یا زندان Vernon C. Bain Correctional Center به عنوان بزرگترین کشتی زندانی است که در کتاب گینس به ثبت رسیده است. این کشتی در لانگ آیلند نیویورک واقع شده که البته بسیاری از افراد مستقر در نیویورک حتی ممکن است تا کنون از وجود آن بی اطلاع باشند. ساخت این کشتی نتیجه ازدحام بیش از حد زندانیان شهر نیویورک در دهه 1980 بود. این زندان در طول چند دهه گذشته تکامل پیدا کرده و خانه زندانیان بسیار مختلفی بوده است و از بسیاری جهات تفاوتی با یک زندان معمولی ندارد. در سمت چپ و بالای این کشتی قفسی به وجود آمده که از زمین بسکتبال ساخته شده است.[3]

نتیجه گیری

آمریکایی ها در حالی مدعی حقوق بشر هستند، که فجیع ترین جنایات را در زندان های تحت مدیریت خود انجام می دهند، در این یادداشت تلاش شد روایتی از برخی از زندان های آمریکا مرور شود. بی تردید تمام زندان های آمریکا این زندان ها نیستند. اما این زندان ها شمایی کلی از وضعیتی که علیه زندانیان در این کشور و توسط این کشور صورت می گیرد را نشان می دهد. این در حالی است که همین آمریکایی ها بانی محکومیت علیه سایر کشورها در مجامع حقوق بشری بین المللی می شوند و تحریم هایی علیه حقوق بشر سایر کشورها وضع می کنند. این موضوع نشان می دهد که حقوق بشر برای آمریکایی ها صرفا ابزاری برای تحمیل منافع خود است و دستگاه های حقوق بشری نیز کارکردی جز تاویل خواسته های آمریکا ندارند.

پی نوشت:

[1] http://www.motherjones.com/politics/2013/05/americas-10-worst-prisons-ju...

[2] http://www.motherjones.com/politics/2013/05/10-worst-prisons-america-pel...

[3] http://www.asriran.com/fa/news/347291/

فارس

دیدگاه ها

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.