پاسخ: سهم سوداگری و سفته بازی در اقتصاد ما زیاد است. مهم‌‌ترین نقشی که دولت در چنین شرایط اقتصادی می‌تواند ایفا کند، از بین بردن حاشیه سود سفته بازی است.
اما موضوع اینجاست که دولت این توان را ندارد که پول‌‌های فعال در حوزه سفته بازی را به صورت دستوری به حوزه تولید سوق دهد. برای نمونه قبل عید دولت به صورت دستوری سود بانکی را کاهش داد برای این که پول‌‌ها به سمت تولید برود اما پول‌ها به سمت بازار سکه رفت؛ این شرایط ناتوانی دولت را نشان می‌دهد.
البته فرقی برای دولت نمی‌کند به دلیل این که ساختار اقتصادی در مدیریت نقدینگی و تقاضای پول باید به سمت تولید و تقاضای درست برود. در چنین شرایطی دولت باید ابزار مانند مالیات که حاشیه سود سفته بازی را به صورت مستقل از بین ببرد یعنی اگر امروز بازار سفته بازی به سمت سکه سوق پیدا کرد دولت باید وضع مالیات را برای حاشیه سود مضاعفی که در خرید و فروش سکه وجود دارد برای سفته بازها به وجود آورد.
سال گذشته پیش از اوج گرفتن بازار سکه، سود در سپرده گذاری بود. برای مثال سود تولید 8 درصد بود اما بانک‌ها به راحتی سود بیشتری می‌دادند خوب مشخص است که هیچ عقل سالمی به سمت تولید نمی‌رود امروز هم شاهد همین موضوع برای بازارهای دیگر مانند ارز و سکه هستیم. دولت باید مالیات 20 درصد  بر حاشیه سود سفته بازی مصوب کند.
*دکتر مهدیار اسماعیلی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی.