امروز 10 دی است و در آن شکی نیست و برای همین در این روز نوشتن از 9 دی که یادآور خلق حماسه بزرگ مردم ایران است، عجیب به‌نظر می‌آید. نوشتن این موضوع علت دارد؛ علت این است که یکی از ضدانقلاب‌ها پنجشنبه گذشته در یکی از پایگاه‌های اینترنتی ضدانقلاب علیه حماسه بزرگ و به‌یادماندنی ملت شریف ایران در 9 دی، مطلبی با عنوان «افسانه 9 دی» نوشت و درباره آن آورد: «تبلیغ و ترویج و افسانه‌سرایی درباره «حماسه 9 دی» هر سال تکرار می‌شود...» این نوشتار درصدد پاسخگویی به ادعای نویسنده متجاهل نیست؛ چراکه تصاویر حضور گسترده و پرشور ملت ایران در 9 دی 88 در شهرهای مختلف کشور برای تودهنی زدن به فتنه‌گران و حمایت از اسلام، انقلاب، نظام، رهبری و ارزش‌ها، محکم‌ترین سند است و با انکار افرادی مانند نویسنده متن فوق، خدشه‌ای به دلالت و صراحت آن وارد نمی‌شود و چیزی را عوض نمی‌کند؛ اما غرض از نوشتن متن حاضر، یادآوری یک اصل قرآنی است که مشابه آن، دقیقاً در واکنش ضدانقلاب‌ها و افراد بیمار،از جمله نویسنده یادداشت فوق دیده می‌شود. قرآن در چند جای مختلف وقتی احوال کفار را در برخورد با آیات قطعی الهی شرح می‌دهد، می‌فرماید آن‌ها در مواجهه با این آیات، آن را افسانه معرفی می‌کنند. نمونه‌ای از این برخورد، در آیه 25 سوره انعام آمده است: «... و ان یروا کل آیه لا یؤمنوا بها حتی اذا جاؤوک یجادلونک یقول‌الذین کفروا ان هذا الا اساطیر الاولین؛ هر نشانه‌ای را که می‌بینند به آن ایمان نمی‌آورند تا اینکه به نزد تو می‌آیند و با تو ستیزه می‌کنند و آن‌هایی که کفر ورزیده‌اند، می‌گویند این‌ها افسانه‌ای بیش نیست.» ظاهراً خصلت و ویژگی تمام کسانی که در طول تاریخ، حق و مسلمات یقینی را انکار کرده‌اند، این است که به‌شکلی حقایق را به افسانه و بی‌اساس بودن نسبت می‌دهند و هر امر موهوم دلخواهشان را حقیقت می‌نامند، همان‌گونه که نویسنده فوق در عین انکار «حماسه 9 دی»، متوهمانه از حضور سه میلیونی معترضان در 25 خرداد 88 دم می‌زند! با اینکه هزاران سال است که حق و باطل رویاروی یکدیگر قرار دارند؛ اما به استناد قرآن و حوادث دوران معاصر، معلوم می‌شود که ماهیت دو طرف ثابت مانده و مؤمنان باید به پشتوانه آیات قرآن، دل محکم دارند و ثابت‌قدم در هر وضعیتی، از حق دفاع کنند تا نسیم دلنشین وعده‌های نویدبخش قرآن بر سرزمین وجود و حیاتشان بوزد. ان‌شاءالله