آنچه این روزها در مواجهه پاکستان با ایران می‌گذرد، یک موضوع طبیعی و مربوط به «فی مابین» دو کشور نیست و به وضوح تمام از «عامل خارجی» خبر می‌دهد. این عامل خارجی به مرور نقشی پررنگ‌تر پیدا کرده و قرائن می‌گویند، در حال حادتر کردن مسایل امنیتی علیه ایران می‌باشد.

به تعویق افتادن بررسی لایحه پالرمو در مجمع تشخیص مصلحت نظام واکنش‌هایی را درپی داشته است. برخی از دولتمردان و نمایندگان مجلس این روزها دائماً در حال هشدار نسبت به عواقب تعویق و یا احیاناً عدم تصویب این لایحه در مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌باشند.

رژیم قرون‌وسطایی سعودی مدعی است که می‌خواهد جلوی جمهوری اسلامی را بگیرد، غافل از آنکه سه بر هیچ بازی را باخته اما هنوز شکست را باور نکرده است.

دولت و رسانه‌های حامی دولت مثل برجام وSPV، اکنون نیز تلاش دارند با کارآمد‌نمایی دروغین اینستکس همچنان امید کاذب ایجاد کنند اقدامی که در حقیقت منجر به فرصت‌سوزی و تهدیدسازی بیشتر خواهد شد.

چرا باید انقلابی ماند و همچنان بعد از چهل سال، انقلابی عمل کرد؟ چون همان دشمنان زورگو و طغیانگری که انقلاب علیه استیلای آنها شکل گرفت، سرگرم معارضه هستند و دشمنی‌های آنها به عنوان «خطر جاری»، نو‌به‌نو در جریان است.

آسيب‌هايي که از ناحيه لجام‌گسيختگي،قبيله گرايي، اشرافي گري، انحراف از مباني اسلام و انقلاب و در يک جمله اليگارشي حاکم بر بدنه دولت اعتدال و جريان اصلاحات متوجه کشور است به ‌مراتب بيش‌ از خطر دشمن خارجي است.

دولت‌های سه دهه اخیر به اقداماتی روی آورده‌اند که چشم پرکن و عوام بپسندند باشد تا دوباره رأی بیاورند، به همین دلیل کار عمیق و پایدار در حوزه اشتغال مولد صورت نمی‌گیرد و عدم نظارت بر استاندارد‌سازی، قدرت رقابت با خارج را نیز از بین می‌برد.