به گزارش پایگاه خبری هادی نیوز به نقل از مشرق :  ایمان بیشتر از سی و پنج سال است که پرستاری می‌کند. می‌گوید شصت سال دارم ولی اصلا بهم نمیاد و بلند می‌خندد، بلند و از سر ذوق. شوخ‌طبع است و به وقت جدی می‌شود. لحنش در تمام این لحظات قاطع است، حتی وقت شوخی‌.

سه جنگ را دیده است. سالهای هزار و نهصد و نود و سه، هزار و نهصد و نود و شش و دوهزار و شش که مقاومت و اسرائیل پنجه در پنجه شدند ایمان جنوب زندگی می‌کرد، هنوز هم جنوب زندگی می‌کند. می‌گوید دامادمان در جنگ اول شهید شد، خانه‌مان در جنگ دوم خراب شد. در جنگ سوم اما نه ترسی داشتیم و نه اسرائیل از نظرمان قدرتی داشت، ما قوی بودیم.

می‌گویم الان چه؟ با خودتان نمی‌گویید این همه جنگ و درگیری بس است؟ نمی‌گویید حزب‌الله ماجراجویی می‌کند؟ نمی‌گویید چرا باید هرروز صدای پهپاد و انفجار به گوشمان برسد؟

لحنش قاطع است! «مسئله حزب‌الله نیست، مسئله اسلام است. اسلام می‌گوید در کدام معرکه وارد شویم، اسلام می‌گوید از ضعیف دفاع کنیم، اسلام می‌گوید جلوی ظلم بایستیم، اسلام هزار و پانصد سال قبل تکلیف را روشن کرده و ما همیشه در این صحنه و معرکه‌ایم!» ادامه می‌دهد: «مقاومت و حزب‌الله به ما، شیعیان، مسلمانان و اسلام عزت داده، سربلندمان کرده. چرا باید از جنگ بترسیم؟!»

در حالیکه می‌گوید با سیاست کاری ندارد، سیاسی‌ترین فهم از معرکه را ارائه می‌دهد. مرز تشخیص دوست و دشمن، تصمیم برای ورود به معرکه و تصمیم برای جنگ و صلح را با اسلام می‌سنجد، برای همین معرکه برایش مشخص و زنده است.

دوست‌شناس و دشمن‌شناس است و این دوست‌شناسی و دشمن‌شناسی را امری اسلامی می‌داند. در حقیقت ایمان به اسلام دوست و دشمن ایمان را تعیین می‌کند و مقاومت در چنین لحظه‌ای خلق می‌شود.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.