دور اول حکومت اوباما در حالی به پایان رسید که وی درباره محور مهم فلسطین و رژیم‌ صهیونیستی، هیچ تحرکی از خود نشان نداد. هر چند گفته می‌شود یکی از دلایل این امر، سردی روابط بین وی و نتانیاهو بود؛ اما به‌نظر می‌رسد در دور دوم حکومت وی، مسئله فلسطین و رژیم صهیونیستی در اولویت‌های وی قرار گرفته است. نشانه برجسته آن هم دیدار چهارباره جان‌کری، وزیر امور خارجه آمریکا، با محمودعباس، رئیس حکومت خودگردان فلسطین، در یک ماه اخیر است که آخرین آن، روز گذشته بود. محور دیدار روز گذشته، بررسی فراهم‌ آوردن فضای مثبت برای از سرگیری مذاکرات سازش بود. عباس در این دیدار بر موضع فلسطین درباره ضرورت توقف شهرک‌سازی و آزادسازی و آزادی اسرای فلسطین به‌عنوان اولویت برای بازگشت به مذاکرات سازش تأکید کرد و این در حالی است که رژیم صهیونیستی خواستار آن است که فلسطینیان، این رژیم غاصب را به‌عنوان یک دولت یهودی به رسمیت بپذیرند. در حال حاضر، حدود پنج‌هزار فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی محبوسند. ترویج شعارهای ضدصهیونیستی حماس که در نزد بخش زیادی از فلسطینیان به گفتمان مواجهه با صهیونیست‌ها تبدیل شد، کار را برای محمود عباس و صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها به‌شدت سخت کرده است و در این میان، شاید وضعیت عباس بسیار ویژه‌تر و حساس‌تر باشد. حماس با بالا نگه‌داشتن سطح انتظار بخشی از مردم فلسطین که بر بخش دیگر هم تأثیر می‌گذارد، غیرمستقیم عباس را وامی‌دارد که در مواجهه با صهیونیست‌ها گرفتار تنازل نشود. با این وضعیت و اصرار نتانیاهو به ادامه شهرک‌سازی و حتی بی‌اعتنایی به خواست جامعه جهانی که بارها مخالفتش را با ادامه شهرک‌سازی اعلام کرده، معلوم می‌شود بین رژیم صهیونیستی و حکومت خودگردان که مانند حماس عملکرد صد درصدی آرمان‌گرایانه ندارد، نیز فاصله زیادی وجود دارد که به‌راحتی هم کم نمی‌شود. حال باید دید آیا نتیجه این دیدارها می‌تواند به تدوین راهبرد و برنامه‌‌ای منجر شود که با تأمین نظر فلسطینیان، مبنای دور جدید گفت‌وگوهای سازش قرار گیرد؟ یا اینکه دولت اوباما ناچار می‌شود دور دوم را نیز بدون حضور مؤثر در میدان کشمکش فلسطین و رژیم صهیونیستی به پایان برساند.