مدتی است که در فضای سیاسی کشور، طیفی از نیروهای سیاسی با گرایش های متفاوت با توجه به درپیش رو بودن انتخابات سال 92، از ضرورت برگزاری «انتخابات آزاد» سخن گفته و این اظهارات در فضای رسانه ای به ویژه در فضای سایبر به شدت مورد پردازش و تفسیرها و تحلیل قرار می گیرد.در نشست اخیر اپوزیسیون خارج از کشور با جریان های ضدانقلابی محارب و معاند در پراگ نیز، بر روی شعار «انتخابات آزاد» به عنوان یک شعار اصلی تأکید می شود.

موسوی خوئینی ها چندی پیش، با طرح این موضوع و با زدن یک مثال مراد از انتخابات آزاد را بیان می دارد. وی می گوید: انتخاباتی آزاد است که در آن «موسوی» هم بتواند کاندیدا شود و در صورت رأی آوردن از «حصر خانگی» به «پاستور» برود. جالب اینکه رئیس جمهور کنونی نیز از کلمه انتخابات آزاد در سخنان خود استفاده کرده و برخی از کارشناسان، این موضع رئیس جمهور را زمینه سازی وی برای تأیید مشایی از سوی شورای نگهبان تلقی کردند.

حذف نظارت استصوابی شورای نگهبان برای احراز صلاحیت نامزدها، هدف مشترک کسانی است که از کلمه «انتخابات آزاد» سخن می گویند. در حالی که نظارت استصوابی شورای نگهبان یک امر کاملاً قانونی بوده و هیچ خدشه ای از منظر قانون نمی توان بر آن وارد کرد. اصل 115 قانون اساسی، شرایط برای داوطلبان پست ریاست جمهوری را اینگونه بیان می دارد:

«رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد شرایط زیر باشند، انتخاب شود: ایرانی الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوا و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور.» اصل نودو نهم قانون اساسی نظارت بر انتخابات ها و از جمله انتخابات ریاست جمهوری را برعهده شورای نگهبان قرار داده است.

سوال این است که هر کس آمد و خواست برای ریاست جمهوری نامزد شود، بنابر آن گذاشته شود که هم مدیر است و هم مدبر و دارای تقوا و امانتدار و همچنین به مبانی جمهوری اسلامی معتقد است؟ یا اینکه این شرایط برای کسی که قرار است به عنوان دوم شخص مملکت، قوه مجریه به او سپرده شود، باید احراز گردد؟ اگر طبق عقل و عرف و قانون این شرایط، باید احراز شود، مرجع آن بر اساس قانون کجاست؟

آیا به جز شورای نگهبان، مرجع دیگری در قانون مشخص شده است؟ بر همین اساس گفته می شود که کلمه «انتخابات آزاد» می تواند رمز فتنه آینده محسوب شود همانطور که در انتخابات سال 88 کلمه «تقلب» رمز فتنه بود، اما در این میان، بحث مذاکره با آمریکا در محافل سیاسی و رسانه ها نیز موضوعی قابل تأمل و مرتبط با شعار «انتخابات آزاد» به نظر می رسد.

در ماه های گذشته آمریکایی ها به موازات تشدید فشارها و تحریم ها علیه جمهوری اسلامی ایران، پالس هایی مبنی بر آمادگی و علاقه جهت مذاکره با ایران به صورت مستقیم را نیز داده اند. در واقع آمریکایی ها در چارچوب راهبرد «فشار- مذاکره» مجموعه ای از اقدامات را به عمل آورده اند. در داخل کشور با توجه به نگاه های متفاوت به موضوع مذاکره و رابطه با آمریکا، مدتی است، کسانی و گروه هایی به صورت هدفمند و برنامه ریزی شده، بیان می دارند، نظام اسلامی تحت فشارها، به دنبال گشودن باب مذاکره با آمریکا است.

طرح این مطلب در فضایی صورت می پذیرد که موضوع مذاکره با آمریکا به عنوان یک سیاست کلان، تصمیم گیری درباره آن فقط در حیطه رهبری است. مقام معظم رهبری دراین باره، سیاستی شفاف و صریح داشته و بارها بر نفی هر نوع مذاکره با آمریکایی ها به ویژه تحت فشار تأکید داشته اند. با این وجود، بیان و انتشار اخبار دروغ مبنی بر انجام مذاکره از سوی اطرافیان نزدیک به رهبری با آمریکایی ها حتی از سوی برخی مسئولان، سبب شده تا گروه ها و افرادی باور کنند که چنین اتفاقی رخ داده و مذاکراتی تحت فشارهای اقتصادی برای برون رفت از این وضعیت در حال انجام است!

در این فضای صرفاً ذهنی و غیرواقعی، اخیراً تعدادی از عناصر گروهک ملی مذهبی ها، با نوشتن نامه به رهبر معظم انقلاب اسلامی، انجام مذاکره با آمریکا در شرایط ضعف ایران را به مصلحت ندانسته و درخواست می کنند که مذاکره با آمریکا به بعد از برگزاری انتخابات، آن هم به صورت یک «انتخابات آزاد» موکول شود این نوع تبلیغات و عملیات روانی علیه ملت ایران ونظام اسلامی، نشان دهنده پیچیدگی صحنه ای است که اکنون در آن قرار داریم.

جریانی که از اول انقلاب تاکنون مدافع مذاکره و شیفته برقراری رابطه با آمریکا بوده، اکنون با نامه نگاری اعلام می دارد در شرایطی که ایران ضعیف شده این مذاکره به مصلحت و به نفع ملت ایران نخواهد بود و باید با برگزاری یک انتخابات آزاد و ارتقای جایگاه ایران از طریق این انتخابات، آنگاه به پای میز مذاکره رفت به نظر می رسد این نوع تبلیغات حساب شده، هدفی جز خالی کردن دل ملت دنبال نمی کند.

نه جمهوری اسلامی در برابر فشارها احساس ضعف می کند و نه مذاکراتی به صورت پنهانی در جریان است. این غرب و آمریکا هستند که در شرایط استیصال قرار دارند و دست برتر ملت ایران و نظام اسلامی در تحولات منطقه آشکارا مشاهده می شود. بنابراین باید با هوشمندی رابطه بین شعار «انتخابات آزاد» و طرح شایعاتی مبنی بر «مذاکره با آمریکا» به صورت پنهانی را مورد توجه قرار داد. طراحان این شعار و دامن زنندگان به این شایعه، یک هدف مشترک را دنبال می کنند. آنان می خواهند القا کنند کشور و نظام در موضع ضعف قرارگرفته و فشارهای خارجی موثر واقع شده و تنها راه برون رفت از این وضعیت نیز برگزاری انتخابات آزاد به معنایی که آنها اراده می کنند، است.

منبع:بصیرت