به گزارش پایگاه خبری هادی نیوز به نقل از مشرق :  جان مرشایمر یکی از مطرح‌ترین دانشمندان علوم سیاسی امریکاست و در دانشگاه شیکاگو به تدریس روابط بین‌الملل مشغول است. او بنیان‌گذار نظریه واقع‌گرایی تهاجمی است و تعاملات بین قدرت‌های بزرگ را تحت تأثیر میل به سلطه‌جویی در جهانی مملو از ناامنی و نااطمینانی درباره نیت دیگر کشورها می‌داند.

مرشایمر از مخالفان تجاوز نظامی ایالات‌متحده به عراق در سال ۲۰۰۳ بود، از معدود افرادی بود که با تصمیم اوکراین برای تسلیم سلاح‌های هسته‌ای‌اش در سال ۱۹۹۴ مخالفت کرد و پیش‌بینی کرد اوکراین بدون یک عامل بازدارنده مورد تهاجم روسیه قرار خواهد گرفت. او در سال ۲۰۱۵ در سخنرانی خود در دانشگاه شیکاگو حمله روسیه به اوکراین را پیش‌بینی کرد و اظهار داشت که اکنون غرب اوکراین را در مسیر خوش‌خیالی‌ای هدایت می‌کند که نتیجه نهایی آن نابودی اوکراین خواهد بود.

جنجالی‌ترین نظرات مرشایمر نگرانی‌اش از نفوذ احتمالی گروه‌های ذی‌نفع بر اقدامات امریکا در منطقه غرب آسیاست که او و استفان والت در کتاب لابی اسرائیل و سیاست خارجی ایالات‌متحده مطرح کرده‌اند. مرشایمر معتقد است رشد اقتصادی سریع چین به رویاروی‌اش با ایالات‌متحده و ایجاد رقابت امنیتی بین جین و امریکا منجر خواهد شد.

[آیا لابی اسرائیل قدرتمند است؟]

نکات مهم:

آنچه اوکراینی‌ها به آن نیاز دارند سلاح است. اگر بر آنچه در میدان جنگ اتفاق می‌افتد تمرکز کنیم، واقعاً مسئله پول نیست. همیشه یک نابرابری تسلیحاتی بین اوکراین و روسیه به‌ویژه در مهمات توپخانه وجود داشته است که در جنگ فرسایشی بسیار اهمیت دارد، اما این نامیزانی با گذشت زمان در حال افزایش است. ریشه اصلی مسئله پول نیست، بلکه این واقعیت است که غرب تسلیحات [کافی] برای دادن به اوکراینی‌ها در اختیار ندارد؛ نه در حال حاضر، نه در آینده کوتاه‌مدت و نه در سال‌های آینده.
تردیدی وجود ندارد که زلنسکی به‌شدت ضعیف شده است. نبرد در خط مقدم از این جدال بزرگ بین زلنسکی و فرمانده کل ارتش والری زالوژنی زیان می‌بیند. پیش‌بینی اینکه چگونه این‌ مشکل حل می‌شود دشوار است. غرب برای استمرار حمایت از اوکراین به خاطرجمعی نیاز دارد و این جدال داخلی اطمینان غرب را تضعیف می‌کند. به‌علاوه، این به سربازان در خط مقدم نیز کمکی نمی‌کند، اما ظاهراً زلنسکی و زالوژنی بیشتر به پیروزی در رقابت درونی حکومت اوکراین علاقه‌مند هستند تا اینکه در جنگ علیه روسیه پیروز شوند.
آمریکا در دریای سرخ برنده نخواهد بود. تقریباً همه از ابتدا گفته‌اند که به‌کارگیری نیروی نظامی علیه حوثی‌ها [انصار الله] مانع از تهاجم آن‌ها به کشتی‌ها در دریای سرخ نمی‌شود. تاکنون این حملات متوقف نشده‌اند. اکنون حوثی‌ها حتی تهدید می‌کنند کابل‌های دریایی بسیار مهم را قطع خواهند کرد. قدرت آمریکا در برابر حوثی‌ها که سرسختی خود را در جنگ‌آوری ثابت کرده‌اند، واقعاً محدود است.
در این واقعیت که ایالات‌متحده از نظر قدرت نظامی خام از مزیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است، شکی نیست، اما همان‌طور که در مکان‌هایی مانند ویتنام و افغانستان آموخته‌ایم، برتری مطلق نظامی همیشه تضمین‌کننده پیروزی نیست. مطمئناً در این مورد پیروزی را تضمین نمی‌کند؛ بنابراین، اقدامات آمریکا در دریای سرخ یک تلاش بیهوده است.
دلیل اینکه ما عمیقاً در خاورمیانه [غرب آسیا] درگیر هستیم این است که ایالات‌متحده و اسرائیل عمیقاً به هم وابسته هستند. ایالات‌متحده تعهد نظامی رسمی برای حفاظت از اسرائیل ندارد، اما به دلیل سیاست داخلی در اینجا [ایالات‌متحده]، هیچ راهی وجود ندارد که واشنگتن نتواند عمیقاً در آن بخش از جهان درگیر شود. دلیل دوم حضور ما در آن منطقه نفت است؛ زیرا در دوران جنگ سرد، فراوانی نفت، خاورمیانه را حائز اهمیت فراوانی کرد.
در آن زمان اتحاد جماهیر شوروی و ایالات‌متحده امریکا برای نفوذ در آن منطقه با هم رقابت می‌کردند، هر دو در آنجا نیرو داشتند و حتی در جنگ‌های نیابتی علیه هم شرکت می‌کردند، اما وقتی جنگ سرد تمام شد، ما [در آن منطقه] ماندیم و دلیل ادامه حضور ما هم اسرائیل بود.
ما در آینده، شاهد رقابتی امنیتی در خاورمیانه خواهیم بود که در آن چینی‌ها و روس‌ها از یک‌سو و آمریکایی‌ها از سوی دیگر درگیر خواهند بود. آمریکا به‌طور فزاینده‌ای به خاورمیانه علاقه‌مند خواهد ماند، نه صرفاً به دلیل تعهدش به اسرائیل، بلکه به این دلیل که آن بخش از جهان میدان رقابت و سیاست‌ورزی قدرت‌های بزرگ خواهد بود.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.