به گزارش پایگاه خبری هادی نیوز به نقل از مشرق :  لیور لهرس، کارشناس ارشد گروه روابط بین‌الملل در دانشگاه عبری بیت‌المقدس طی یادداشتی در «اندیشکده خاورمیانه» به بررسی وضعیت بحران فلسطین از منظر بحران‌های جهانی پرداخته است.

تعبیر او این است که «بحران‌های فراموش‌شده»ی جهان را از منظر نوع توجه بازیگران منطقه‌ای و جهانی به آن‌ها می‌توان در سه دسته تقسیم‌بندی کرد.

«بحران‌های نادیده‌گرفته‌شده»: مواردی هستند که در چشم جامعه بین‌المللی، ارزش توجه چندانی ندارند.
«بحران‌های یتیم»: مواردی که قبلاً سطوح بالایی از مشارکت بین‌المللی را جلب می‌کردند ولی با گذر زمان، بازیگران ثالث، تمایلی به حل آن ندارند.
«بحران‌های اسیر»: مسائلی که بازیگران جهانی در راستای منافع خود، تمایلی به حل آن ندارند و برعکس، زمینه تشدید آن را فراهم می‌کنند.

به نظر او، بحران فلسطین از این منظر که تلاش‌هایی در دهه‌های قبل برای حل آن وجود داشت، در دسته دوم قرار می‌گیرد. برای مثال در ۲۰۰۲، یک گروه چهارجانبه متشکل از آمریکا، روسیه، اتحادیه اروپا و سازمان ملل برای پیشبرد توافق اسلو شکل گرفت، ولی عقیم ماند. دولت اوباما در ۲۰۱۴ خواستار توقف شهرک‌سازی‌ها شد ولی فشار واقعی و جدی بر نتانیاهو وارد نیاورد. اتحادیه اروپا نیز به کمک مالی به تشکیلات خودگردان و بیانیه‌های لفظی علیه شهرک‌سازی بسنده کرده است.

از سوی دیگر، درگیری‌های حماس و اسرائیل طی سال‌های ۲۰۱۲، ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و ۲۰۲۱ و هم‌چنین درگیری اسرائیل با مسلمانان در مسجدالاقصی طی سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۵، ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱ نیز بازیگران خارجی را به «تعامل واقعی به هدف توافقی صلح‌آمیز و ارائه ابتکاری بین‌المللی» ترغیب نکرد. گویی نوعی «خستگی» در دیگر بازیگران برای پیگیری مسأله فلسطین، پدید آمده باشد.

به نظر وی باید یک کارگروه مؤثر مانند تجربه بالکان به هدف تدوین یک برنامه اقدام تدریجی و پایدار شکل بگیرد که هم اراده طرف اسرائیلی را تعدیل نماید و هم به کاهش شکاف غزه و کرانه باختری کمک کند.

وقوع بحران‌های منطقه‌ای مانند یمن، افغانستان، عراق و سوریه از یک‌سو و بحران‌های جهانی مانند شیوع کرونا و جنگ اوکراین را از سوی دیگر را می‌توان مهم‌ترین دلایلی دانست که بحران فلسطین را به حاشیه توجهات جهانی راند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.