روز گذشته مجلس شورای اسلامی طرح استیضاح آقای عبدالرضا شیخالاسلامی، وزیر کار، تعاون و تأمین اجتماعی را در دستور کار خود داشت و طبق معمول، موافقان و مخالفان استیضاح، دلایل خود را در این زمینه بیان کردند. رئیسجمهور محترم نیز برابر قانون به دفاع از وزیر خود پرداخت؛ اما در کمال ناباوری و شگفتزدگی بسیاری از نمایندگان و حتی مردمی که مباحث این جلسه را از رادیو میشنیدند، آقای احمدینژاد در اقدامی خارج از موضوع دفاع از وزیر کارش، فیلمی را پخش کرد که نه کیفیت داشت و نه البته صدا؛ فلذا خود رئیسجمهور محترم زحمت صدا و صحبتهای رد و بدل شده داخل این فیلم را که در آن ظاهراً ادعاهایی از قول فاضل لاریجانی، برادر رئیس مجلس و قوه قضائیه، مطرح شده بود، کشیدند. اگرچه آقای لاریجانی در همین جلسه به ادعاهای این فیلم پاسخ داد؛ اما درباره این اقدام رئیسجمهور که ربطی به موضوع استیضاح نداشت، ذکر چند نکته حائز اهمیت است:
اولاً: همگان میدانند که جای طرح اتهامات و پیگیری تخلفات و... جز در دادگاه صالحه و قوه قضائیه نیست؛ از اینرو، اگر رئیسجمهور محترم اتهامی را آن هم از نوع فیلم(!) کشف کرده است، شرعاً و قانوناً باید آن را برای پیگیری به قوه قضائیه میداد، نه اینکه در صحن علنی مجلس پخش کند و با این کار، جو روانی جامعه را به هم بریزد!
ثانیاً؛ اگر قرار باشد مسئولان به جای راههای قانونی، مسائل و ابهامات خود را به سطح افکار عمومی جامعه بکشانند، آیا سنگ روی سنگ بند میشود؟! ظاهراً این اقدام، فاقد منطق مقبولی بود. طرح این موضوعات، چه مشکلی از مردم حل میکند که این روزها با گرانی و تورم و دهها توطئه داخلی و خارجی مواجهند؟! این مسئله چه نفعی به حال نظام و انقلاب دارد جز اینکه خوراکی برای تبلیغات دشمنان قسمخورده نظام میشود؟! دفاع از زیرمجموعه، امری قانونی و پسندیده است، مشروط بر اینکه پشتوانه منطقی و استدلالی داشته باشد نه...
در حالیکه مردم پس از جلسات مشترک دولت و مجلس امیدوار بودند بخشی از مشکلات روزمره آنان حل خواهد شد؛ این اقدام رئیسجمهور محترم نشان داد که با چنین روشی نمیتوان به حل مشکلات کشور امید داشت مگر اینکه رویه عوض شود. قطعاً کشیدن این موضوعات به سطح جامعه، به نفع هیچ کس نیست؛ همانگونه که نوع واکنش رسانهها و سایتها به این حرکت رئیسجمهور نیز آن را به اثبات رساند. راههای بهتری نیز وجود دارد که باید آن را پیدا کرد و به آن گردن نهاد.
دیدگاه ها