بیکاری همچنان مشکل اول جوانان و تحصیلکردههای کشور است. تحصیلکردههایی که توقع دارند در شغلهای مرتبط مشغول به کار شوند، اما این امر هرگز تا امروز محقق نشده است و این امکان برای تعداد کمی از جوانان وجود دارد. دولت آقای احمدینژاد در سال ۹۰وعده ایجاد ۲.۵میلیون شغل را به مردم داد. وعدهای که اما در دوسال فرصت باقی مانده برای دولت او هرگز عملی نشد. علاوه بر وعده ایجاد ۲.۵میلیون شغل، در سالهای فعالیت دولتهای نهم و دهم دو طرح با تبلیغات فراوان و صرف میلیاردها تومان منابع به انجام رسید، اما نه بنگاههای زودبازده توانست تأثیر چندانی در کاهش نرخ بیکاری داشته باشد و نه طرح کوچک مشاغل خانگی در رونق بازار کار نقشی داشت. البته پیش از دولتهای نهم و دهم نیز برخی طرحهای اشتغالزایی در دولت هشتم اجرا شد. طرح ضربتی خوداشتغالی با پرداخت وامهای سهمیلیون تومانی در بیش از ۱۰سال گذشته نه تنها اشتغال چندانی را در بازار کار کشور ایجاد نکرده بود، بلکه باعث به انحراف کشیدن تسهیلات بانکی نیز شده بود. گفتنی است، چندی پیش نیز رئیسجمهور عنوان کرده بود، با اقداماتی که پیشبینی شده، میتوان انتظار داشت ۱۹۰هزار شغل جدید تا پایان سال جاری ایجاد شود. اظهاراتی که یادآور سخنان دولت دهمیها است که در باره تعداد شغل اظهار نظر میکردند. این در حالی است که براساس آخرین اعلام مرکز آمار ایران، تعداد بیکاران کشور به ۲میلیون و ۵۰۰هزارنفر رسیده و از این تعداد دستکم ۱میلیون و ۲۰۰هزار نفر فقط فارغالتحصیل دانشگاهی هستند. حالا باید منتظر ماند و دید تکلیف شغلهای ایجاد شده و وعدههای دادهشده در سال ۹۴مشخص خواهند شد یا خیر؟
دیدگاه ها