نقطه مشترک میان ایران و روسیه این است که هر دو کشور تمایل ندارند که در بانک‌های جهانی و صندوق بین‌المللی پول برای آنها تصمیم‌گیری شود. به عبارت بهتر، میل به استقلال در ایران و روسیه درباره مسائل اقتصادی و پولی وجود دارد. با توجه به اینکه هر دو کشور در شرایط تحریم از سوی غرب قرار دارند و به واسطه اهمیت تجارت خارجی الگویی از سوی گروه دوستی-پارلمانی ایران در روسیه مطرح شد مبنی بر اینکه پیمان پولی میان دو کشور ایجاد شود تا ایران و روسیه بتوانند با استفاده از این مدل آثار منفی تحریم‌ها را کاهش دهند. این پیشنهاد در همه نشست‌ها مورد استقبال مقامات روسیه قرار گرفته است، البته باید تأکید کرد که پیمان پولی دوجانبه می‌تواند انتقال ارز، آزادسازی ارز، مدیریت نوسانات نرخ ارز و تقویت نقش ارزهای ملی در تجارت خارجی نقش مهمی داشته باشد، طبق گزارش‌های ارائه‌شده پیمان پولی دوجانبه میان بانک‌های مرکزی دو کشور انجام می‌شود و تاکنون بیش از 47 پیمان پولی میان 32 کشور به امضا رسیده است که مورد آخر آن پیمان پولی میان چین و ایران است که با سقف زمانی سه ساله منعقد شده است. با توجه به تجربه‌های جهانی و نقاط مشترک بین ایران و روسیه، مقدمات ایجاد این پیمان پولی فراهم شده و هم‌زمان می‌توان از طریق پیمان پولی از پول ملی دو کشور برای تجارت‌های فرامرزی که نیاز به ارز واسطه نباشد، استفاده شود، البته این سؤال مطرح می‌شود که چرا روسیه مورد هدف در این زمینه قرار گرفته است؛ زیرا طی سال‌های گذشته هم‌گرایی سیاسی میان ایران و روسیه افزایش پیدا کرده است و باید گفت که پیمان پولی می‌تواند حجم مبادلات دوجانبه را افزایش دهد.