سکوت و همراهی اصلاح‌طلبان با دولت را نمی‌توان دائمی گرفت. گاهی سکوت و انفعال حامیان، لزوماً به نفع دولت تمام نمی‌شود. تا جایی‌که امید به بهبود وضع موجود در میان مردم به خطر نیفتد، می‌توان گفت‌وگوی انتقادی با دولت را شروع کرد.

اگر از سکوت اصلاح‌طلبان معانی وارونه برداشت شود، نوعی آگاهی کاذب در سطح افکار عمومی ایجاد می‌شود، مثلاً این تصور به‌وجود می‌آید که عملکرد دولت ایده‌آل است و دولت توانسته مأموریت خود را در همه عرصه‌ها با موفقیت به سرانجام برساند، خب در این حالت، خطای محاسبه صورت می‌گیرد.

هم مردم، هم دولت و هم اصلاح‌طلبان متضرر شده و سرمایه اجتماعی را از کف خواهند داد. فعلاً اصلاح‌طلبان و دولتمردان در این مسیر سرنوشت مشترکی دارند. پیروزی دولت، پیروزی اصلاح‌طلبان و شکست اصلاح‌طلبان، شکست دولت است؛ از حالا به بعد باید مراقبت کرد تا سکوت به معنای انفعال و رضایت از وضع موجود تلقی نشود و جا برای نقد سازنده و پیش‌برنده باقی بماند.

بصیرت