روزنامه «جوان» در یادداشتی از «احمد کاظم‌زاده» نوشت:

روسیه پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی فرانسه را در خصوص توقف حملات هوایی به شرق حلب وتو کرد و قطعنامه پیشنهادی روسیه نیز در خصوص احیای سازوکارهای اجرایی توافق آتش‌بس در حلب بدون توقف حملات به اهداف و مقر گروه‌های مسلح و تکفیری و در رأس آن جبهه النصره یا همان فتح‌الاسلام به حد نصاب لازم یعنی 9رأی مثبت از مجموع 15 عضو شورای امنیت نرسید و رد شد. فرانسه بعد از آن پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی خود را ارائه داد که وزیر امور خارجه این کشور در سفر به مسکو با دست خالی برگشت و نتوانست از تهدید نظامی امریکا و ناتو برای عقب راندن روسیه از مواضع خود نتیجه بگیرد، البته روسیه لزوم امدادرسانی به ساکنان غیرنظامی شرق حلب را که تعداد آنها 250 هزار نفر اعلام شده، می‌پذیرد و در طرح پیشنهادی خود نیز آن را در اولویت قرار داده است (کما اینکه پیش از آغاز عملیات آزادسازی حلب نیز ایجاد سه دالان انسانی برای خروج ساکنان شرق حلب و یک دالان برای خروج مسلحین تعبیه شده بود) اما از اینکه شرایطی فراهم شود که نیروهای مسلح و تکفیری وابسته به جبهه النصره بخواهند از آن سوء استفاده کنند و خود را در پشت نقاب عواطف انسانی پنهان سازند و به تقویت خود بپردازند، مخالف است و در عین حال برای جلوگیری از آسیب رسیدن به غیرنظامیان خواستار تفکیک گروه‌های تکفیری و غیرتکفیری و همکاری سازنده امریکا در این زمینه است. بر این اساس از دید روسیه پیش‌نویس طرح پیشنهادی فرانسه به نفع جبهه النصره بود چرا که توقف حملات هوایی و ایجاد منطقه پرواز ممنوع می‌تواند به استمرار حیات این گروه تکفیری و گروه‌های وابسته به آن کمک کند. در پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی فرانسه از درخواست‌های اخیر استفان دی میستورا نماینده سازمان ملل در سوریه نیز خبری نبود.

وی از 900 شورشی مستقر در شرق حلب خواسته بود که به سپر انسانی خود در شرق حلب پایان دهند و برای جلوگیری از استمرار حملات هوایی این منطقه را ترک کنند. وی حتی اطمینان داده بود که حاضر است مسلحین شرق حلب را همراهی کند تا آنها با خیال راحت این منطقه را به ادلب یا هر نقطه دیگر ترک کنند. در حالی که اظهارات دی میستورا با استقبال روسیه همراه شد اما هیچ یک از کشورهای غربی از آن استقبال نکردند و گروه‌های شورشی و تکفیری سوریه این اظهارات را به باد انتقاد گرفتند. اگر همین طرح و پیشنهاد دی میستورا مبنای عمل قرار می‌گرفت، می‌توانست به اوضاع بحرانی شرق حلب پایان دهد اما طرح پیشنهادی فرانسه نشان داد هدف محافل غربی و همپیمانان سعودی و صهیونیستی آنها نه حل بحران انسانی در حلب بلکه برعکس استفاده ابزاری از آن برای ایجاد فضای تنفسی جدید برای مخالفان مسلح و تکفیری است که در شرق حلب گرفتار شده‌اند.

همین انگیزه‌های پنهانی بود که از اجرای توافق امریکا و روسیه بر سر آتش‌بس در حلب و سوریه جلوگیری و زمینه دور جدید درگیری‌ها و تنش‌های روز‌افزون را فراهم کرد. برخلاف تبلیغات رسانه‌های غربی و سعودی– قطری که می‌کوشند مسئولیت شکست آتش‌بس و فاجعه انسانی را در حلب متوجه روسیه و سوریه سازند اما بررسی‌های میدانی حاکی از این است که مجموعه اقداماتی از قبیل تعرض هوایی رژیم صهیونیستی به سوریه، حمله هوایی امریکا به مقر سربازان سوری در دیرالزور و امتناع گروه‌های مسلح از اجرای تعهدات خود در قبال توافق روسیه و امریکا زمینه پایان آتش‌بس و تشدید درگیری‌های کنونی را فراهم کردند.