: تحريم های  اقتصادی عليه جمهوري اسلامي سبب شده تا نيروهاي داخلي به تلاش واداشته شوند و تمام توان خود را به كار گيرند تا بر مبناي دانش بومي، نيازها را در بخش هاي تحريم شده رفع كنند. در اين زمينه مثال هايي وجود دارد:

  تحريم سلاح ايران در دوران جنگ باعث شد متخصصان کشور، دانش و فناوري توليد سلاح را فرا بگيرند و توسعه دهند و به توليد انبوه برسانند که امروزه سلاح هاي جنگي ساخت ايران به كشورهاي مختلف صادر مي‌شود.

- بعد از تحريم صنايع بالادستي نفت توسط قانون داماتو و گيلمن در مردادماه 1375؛ متخصصان ايراني اين صنعت را فرا گرفتند و دانش و فناوري آن را توسعه دادند به‌طوري که بسياري از قطعات مورد نياز اكتشاف، استخراج و پالايش نفت و در زمينه سكوهاي نفتي به دست متخصصان داخلي توليد مي‌شود و براساس آمار، امروزه 510 هزار قطعه مورد نياز در اين بخش ها در داخل توليد مي-شود. همچنين در سايه اين تلاش ها، دانش فني مهندسان ايراني در بخش هاي نفت و گاز نيز افزايش يافته تا جايي كه کشور قطر حاضر است براي 15 روز كاري مهندسان ايراني در صنايع نفت و گاز خود مبالغ زيادي را اختصاص دهد.

- بعد از تحريم هاي سال گذشته غرب در حوزه بيمه كشتي ها و نفت كش ها، راه هاي جديدي براي بيمه كشتي ها و نفت كش هاي ايراني به دست آوردند و وضعيت در اين حوزه به حالت عادي بازگشت.

- در توليد بنزين؛ توليد بنزين از متانول؛ توليد بنزين بالگرد با توليد روزانه 20 ميليون ليتر در روز، ايران به خودکفايي رسيده و با راهاندازي چند پروژه رو به اتمام، به توانمندي صادرات بنزين نيز خواهد رسيد.

- در حوزه درماني نيز با برنامه ريزي براي توليد 290 قلم ماده دارويي و شناسايي 50 محقق و مجري توليد و تمركز بر مواد دارويي درمان سرطان، به مقابله با تحريم‌ها در اين زمينه پرداخت.

بيان اين موارد، نمونه هايي از تأثير تحريم بر رشد خودباوري، خوداتكايي و خودكفايي در بخش هاي مختلف است. تحريم سبب مي شود راه هاي جديد و ثمربخش پيشرفت كشور كه خارج از سلطه آمريكا و غرب است، تجربه شود و تلاش فكري نخبگان اقتصادي، ديپلماسي اقتصادي و روابط تجاري ايران افزايش يابد. از اين جا بايد تحريم را مزيت بخش دانست. كشور ايران، فارغ از منابع نفتي، منابع طبيعي بسيار زيادي دارد كه زمينه توليدات متنوع و بي نظيري را در دنيا فراهم مي كند؛ از جمله، ايران در بخش كشاورزي در حدود 24 محصول، رتبه جهاني را دارد و در 10 محصول رتبه 1 تا 3 را در اختيار دارد. تحريم سبب مي شود تا مردم و مسئولان كشور به خود آيند و با چاره جويي بيشتر در جهت ايجاد يك اقتصاد توليدمحور و خودكفا حركت كنند و بسياري از ظرفيت ها و زمينه هاي طبيعي و بالقوه را كه تاكنون مغفول مانده است، توسعه دهند و از آن ها محصولات جانبي توليد كنند و آن ها را در بازارهاي جهاني به فروش برسانند. امروزه فرصت سازي ايران از تحريم ها سبب شده تا كارشناسان و روزنامه هاي غربي به اين موضوع اعتراف كنند و تحريم را ابزار ناكارآمدي براي فشار بر ايران بدانند. روزنامه آلماني «يونگه ولت» در روزهاي قبل طي يك گزارش تحليلي مبسوط به اين موضوع پرداخت (به نقل از كيهان، 20 آبان 1391)

از مجموع آنچه گذشت، نتيجه گرفته مي شود كه هرچند در ظاهر ايستادگي و مقاومت در مقابل زياده‌خواهي هاي آمريكا سبب بروز مشكلات در حوزه اقتصادي مي شود؛ اما اولاً راه هاي ديگر يعني مذاكره به‌مراتب هزينه هاي بيشتري بر كشور تحميل مي كنند. ثانياً در باطن قضيه، اين مقاومت است كه براي هميشه هيولاي تحريم را كه سال هاست بر روي ملت ايران سايه انداخته، از بين مي برد.

درست است كه ايران از مقاومت در مقابل نظام سلطه گرفتار تحريم اقتصادي مي شود، اما اولاً مذاكره سبب افزايش تحريم ها شده و تنها مقاومت است كه اين تهديد را خنثي مي كند. در واقع سست شدن نظر بخشي از كارشناسان آمريكايي نسبت به نقش تحريم در متوقف كردن ايران، برخاسته از مقاومت و عدم مذاكره ايران است. با اندك چراغ سبز مذاكره ايران به آمريكا، آن ها مذاكره را به معناي كوتاه آمدن ايران و اثربخشي تحريم ها تفسير و بنابراين تلاش مي كنند تا تحريم را براي عقب نشيني بيشتر ايران تشديد كنند. ثانياً هزينه تحريم از پيامدهاي منفي مذاكره و مقاومت نکردن بسيار كمتر است و ثالثاً تحريم در كنار مشكلاتي كه ايجاد مي كند، ابزار بسياري مفيدي براي ايجاد انگيزه رشد و پيشرفت اقتصادي كشور، درك راه هاي جديد پيشرفت و افزايش خوداتكايي و خودكفايي است.