پایگاه اینترنتی المانیتور 2 نوامبر 2014 (۱۱ آبان) در مقاله‌ای به ابعاد مجوز ترکیه به گروهی از نیروهای پیشمرگه عراق برای ورود به کوبانی سوریه پرداخت و نوشت: گروهی از نیروهای پیشمرگه کرد عراق که ظاهراً 200 نفر بودند، این هفته به همراه تسلیحات سنگین از طریق خاک ترکیه به کوبانی رفتند تا به نیروهای محلی کرد به‌منظور مقابله با پیشروی دولت اسلامی کمک کنند. ورود پیشمرگه پرسش‌هایی را در مورد توانایی چنین نیروی محدودی برای تغییر وضعیت نظامی علیه دولت اسلامی برانگیخته است؛ زیرا دولت اسلامی، تسلیحات سنگین و نیروهای پرانگیزه دارد. دولت اقلیم کردستان متذکر شده که پیشمرگه عراق وارد نبرد مستقیم با دولت اسلامی نمی‌شود، بلکه صرفاً حمایت توپخانه‌ای و آموزش نظامی ارائه خواهد داد.

در ادامه مقاله آمده است: تحلیل‌گران اتفاق نظر دارند که انگیزه پشت‌پرده دخالت پیشمرگه در سوریه بیش از آنکه نظامی باشد، سیاسی است. تصمیم دولت ترکیه برای اجازه ورود پیشمرگه به کوبانی باعث خشم جدی ارتش ترکیه شده است. نیروهای پیشمرگه در ترکیه مورد استقبال کردهای محلی قرار گرفتند که پرچم‌های حکومت اقلیم کردستان عراق و پیشمرگه سوریه را حمل می‌کردند و ... اعتقاد گسترده میان کردهای ترکیه است که آنکارا تنها به دلیل فشار آمریکا، اجازه عبور نیروهای پیشمرگه را داده است. البته درگیری‌هایی نیز میان کردهای محلی و نیروهای امنیتی ترکیه رخ داد. نیروهای پیشمرگه با هواپیماهای مسافربری و غیرنظامی ترکیه به آنکارا آمدند. در عین حال، انتقال نیروهای کردی به شهر سوروک و تأمین امنیت آن‌ها به‌دست سرویس اطلاعات ترکیه (MIT) صورت گرفت که به نخست‌وزیری وابسته است.

در پایان مقاله آمده است: روزنامه حریت نیز 31 اکتبر به نقل از منابع آگاه نوشت که ارتش ترکیه طی نشست شورای امنیت ملی در آنکارا، ناخرسندی خود را در مورد حضور پیشمرگه اعلام کرده است. ژنرال آرماگان کولوقلو، تحلیل‌گر مسائل امنیتی، در گفت‌وگو با المانیتور متذکر شد که با این تعداد نیروی پیشمرگه حتی اگر به توپخانه سنگین مجهز باشند، امکان تغییر وضعیت نظامی علیه دولت اسلامی وجود ندارد. وی دلیل اصلی اعزام نیروهای کرد عراق به سوریه را سیاسی توصیف کرد. فهیم تستکین 28 اکتبر در گفت‌وگو با المانیتور تشریح کرد که رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، نیز مانند ارتش این کشور به‌شدت مخالف ظهور موجودیت خودمختار کردی در شمال سوریه است و از تاکتیک‌ تفرقه‌ بینداز و حکومت کن استفاده می‌کند. منطق پشت این استدلال این است که آنکارا حکومت اقلیم کردستان عراق را به دلیل روابط نزدیک اقتصادی و سیاسی به حزب یگان‌های حفاظت خلق سوریه (PYD) ترجیح می‌دهد.

تحلیل‌:اگر قبول کنیم که ترک‌ها تحت فشار آمریکایی‌ها 200 کرد پیشمرگه اقلیم کردستان را به کوبانی منتقل کرده‌اند؛ نکته مهمی که این پایگاه به آن نپرداخته، این است که این پیشمرگه‌ها نه‌تنها هیچ خصومتی با ترک‌ها ندارند، بلکه دشمنی با دولت سوریه نیز دارند. پس دولت اردوغان با این سیاست که بعداً مخالفان دولت سوریه را در کوبانی تقویت کند و سیاست‌های ضدسوری خود را ادامه دهد، حاضر به پذیرش انتقال این پیشمرگه‌ها به کوبانی شده است. ترکیه بازی خطرناکی را در منطقه آغاز کرده که قطعاً بازنده اصلی آن، خود ترک‌ها خواهند بود.