پایگاه اینترنتی پالیتیکو 9 مارس 2015 (۱۸ اسفند) در مقالهای به مخاطرات توافق هستهای با ایران پرداخت و نوشت: در سیاستهای مربوط به امنیت بینالملل، شما باید همواره مراقب اهداف و آرمانهای خود باشید. سیاستهایی با جاذبه کوتاهمدت اغلب میتوانند پیامدهای بلندمدت ناخوشایندی داشته باشند. این مسئله، درست چیزی است که در کنگره آمریکا رخ داده و سیاستمداران علیه توافق هستهای با ایران صفآرایی کردهاند. امروز افراد بسیاری هستند که آماده رد توافق نامطلوب هستهای با ایران هستند؛ بر این اساس که بازگشت به فشار و انزوا علیه ایران میتواند ریشهکنی تمام توانمندیهای هستهای ایران را تضمین کند و احتمال ساخت تسلیحات هستهای توسط ایران را برای همیشه به صفر برساند. این موضوع به مواضع بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل [رژیم صهیونیستی]، نزدیک است که در سخنرانی هفته گذشته وی در کنگره مشهود بود.
در ادامه مقاله آمده است: قطعاً بازگرداندن زمان به عقب و ریشهکنی تمام جنبههای فناوری هستهای ایران مطلوب است؛ اما موافقان سیاستهای تندتر باید تشخیص دهند که اگر به آرزوی خود برسند، ممکن است تهدیدی امنیتی، بسیار بیشتر از تهدیدی محدود بهوجود آورند. ایران دو بار به میز مذاکره بازگشته است. نخستینبار سالهای 2003 تا 2005 بود. با افزایش تحریمها و تشدید تهدیدات اسرائیل برای حمله یکجانبه علیه برنامه هستهای ایران، این کشور بهطور مداوم برنامه هستهای خود را گسترش داد. زمانی که روحانی و ظریف به میز مذاکره بازگشتند، ایران حدود 20 هزار سانتریفیوژ داشت و حجم عظیمی اورانیوم 20 درصدی نیز ذخیره شده بود.
در پایان مقاله آمده است: این وضعیت به حدی هشداردهنده بود که نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل تصویری از خطر برنامه هستهای ایران نشان داد. وی برآورد کرد که ایران از خط قرمز عبور خواهد کرد و تا تابستان آتی به اورانیوم کافی با غنای بالا بهمنظور ساخت بمب دست پیدا خواهد کرد و بسیاری از تحلیلگران نزدیک به اسرائیل معتقد بودند حمله اسرائیل علیه تأسیسات هستهای ایران قریبالوقوع است. خیلی ساده میتوان این پیشبینیها را نفی کرد؛ زیرا عملاً چنین اتفاقاتی نیفتاد. ایران طی حداقل یکدهه توانمندی ساخت تسلیحات هستهای داشته؛ اما تمایلی در ایران برای استفاده از این توانمندی بهمنظور ساخت بمب هستهای وجود نداشته است. تمام جامعه اطلاعاتی آمریکا و بیشتر متحدان ما از جمله اسرائیل به این نتیجه رسیدهاند که با اطمینان بالا میتوان گفت ایران به ساخت بمب هستهای تصمیم نگرفته است. گفتوگوهای هستهای چندجانبه کنونی نیز به خط پایان خود نزدیک میشود. جزئیات توافق هستهای احتمالی، اعلام نشده، اما رئوس آن توافق ظاهراً منتشر خواهد شد. اگر این توافق همچنان که نتانیاهو و بسیاری در کنگره پیشنهاد میکنند، رد شود، ما به آغازین روزهای 2013 باز خواهیم گشت: تحریمهای سنگین، گسترش سریع برنامه هستهای ایران و خطر بروز جنگ. قطعاً هیچ دولتمرد یا سیاستمدار مسئولیتپذیری تمایل ندارد شاهد چنین سناریویی باشد.
دیدگاه ها