روزنامه جروزالم‌پست 14 سپتامبر 2013 (23 شهریور) به راهبردهای هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و روند بحران سوریه پرداخت و نوشت: جمهوری اسلامی احتمالاً به دنبال بازاندیشی در مورد راهبردهای هسته‌ای خود است. جمهوری اسلامی شاهد بود که چگونه سوریه با کمک روسیه توانست از حملات محدود آمریکا جلوگیری کند. ایران در به‌درازا کشاندن گفت‌و‌گوها مشهور است، به طوری که توانسته گفت‌وگوهای هسته‌ای را تا به امروز، به درازا بکشاند و می‌داند در مسیر ساخت تسلیحات هسته‌ای چه زمانی با سرعت حرکت کند و چه زمانی از سرعت خود بکاهد. رهبر ایران می‌داند که سوریه چگونه به طور مؤثر می‌تواند اختلاف‌نظر در مورد حمله احتمالی ایجاد کند و در عین حال از بی‌میلی مردم در جهان غرب به مداخله‌های نظامی آگاه است. با وجود این، تهدید حمله یکجانبه آمریکا یا اسرائیل[رژیم صهیونیستی] همچنان علیه تأسیسات هسته‌ای ایران وجود دارد و ایران تلاش می‌کند با نقش‌آفرینی رئیس‌جمهور جدید خود موضعی تدافعی به خود بگیرد.

در ادامه مقاله آمده است: تریتا پارسی، رئیس شورای ملی آمریکایی‌های ایرانی‌تبار می‌گوید: «روحانی تاکنون از پیشنهاد روسیه در داخل، اعتبار کسب کرده و از آن به منظور نمایش کارایی دیپلماسی و برتری آن به اقدامات احمدی‌نژاد استفاده می‌کند... این مسئله می‌تواند قدرت نمایش وی در مسئله هسته‌ای را بیشتر کند... در صورتی که وضعیت سوریه آرام شود، می‌تواند احساس قدرتمند شدن در ایران ایجاد کند.» جوزف مک‌منوس، سفیر آمریکا، روز چهارشنبه گفت: «ایران ظرفیت غنی‌سازی خود را با ادامه نصب سانتریفیوژهای پیشرفته و نسل اولی افزایش داده و این گام‌ها را تشدید فعالیت‌های ممنوع و نگران‌کننده خواند. همچنین ایران در ساخت رآکتور اراک بر پیشرفت‌های خود افزوده است که می‌تواند زمینه‌ساز تبدیل اورانیوم به بمب هسته‌ای باشد... تمام این اقدامات تحولاتی نگران‌کننده است.»

در پایان مقاله آمده است: امیلی لانداو، عضو و پژوهشگر ارشد و مدیر کنترل تسلیحات و برنامه امنیت منطقه‌ای در آی‌ان‌اس‌اس (INSS) می‌گوید که «ایران توجه بسیاری به شکاف عمیق میان آمریکا و روسیه و نیز اقدام اروپا در کنار کشیدن خود از این مسئله می‌کند... حتی اگرچه اختلاف‌هایی میان مسئله سوریه (که بر اساس تسلیحات شیمایی است) ومسئله هسته‌ای وجود دارد، اما اینمسئله،آزمونی برای جامعه بین‌الملل برای مواجهه با پایبند نبودن جدی به منع گسترش تسلیحات کشتارجمعی است.» خانم لاندو متذکر شد که «پیامدهای مثبت و منفی از نتیجه بحران سوریه متصور است. خبر خوب اینکه ایران، روسیه و سوریه تهدید آمریکا به توسل به‌زور را واقعی تلقی کردند، این تهدید بود که روسیه و سوریه را مجبور کرد که به این پیشنهاد جایگزین تن دهند که اثبات می‌کند آمریکا می‌تواند رفتار رژیم‌های شرور را تعدیل کند. در نگاهی منفی‌ نیز ما باید ببینیم شرایط چگونه رقم خواهد خورد و در صورتی که طرح پیشنهادی روسیه به طرحی واقعی بدل نشود، اوباما چه اقدامی صورت خواهد داد. در اینمسئله توپ به زمین اوباما بازخواهد گشت ومسئله اقدام آمریکا بار دیگر مورد توجه قرار خواهد گرفت.»