روزنامه نیویورک‌تایمز 2 اکتبر 2013 (10 مهر) در مقاله‌ای به سخنان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مجمع عمومی سازمان ملل علیه ایران پرداخت و نوشت: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل[رژیم صهیونیستی] سه‌شنبه در سخنرانی خود در سازمان ملل به‌دنبال مخدوش‌سازی اعتبار رئیس‌جمهور جدید ایران بود و حسن روحانی را فردی غیرقابل اعتماد خواند و خواستار افزایش فشارهای جامعه بین‌الملل و تشدید تحریم‌ها علیه ایران شد. آقای نتانیاهو که به طور مشخص از موفقیت حسن روحانی در نمایش خود به‌عنوان رهبری دوست و عمل‌گرا نگران بود، بیشتر سخنرانی 33 دقیقه‌ای خود را بر آقای روحانی متمرکز کرد. وی حسن روحانی را شخصیتی «جذاب و خطرناک» توصیف کرد که به‌دنبال تجویز شرایط برای یک توافق است. آقای نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل گفت که «امیدوارم بتوانم به روحانی باور داشته باشم؛ اما نمی‌توانم... زیرا واقعیت‌ها چیز دیگری می‌گویند و واقعیت این است که پیشینه خشونت‌آمیز ایران، با لحن آرام آقای روحانی در تناقض است.»

در ادامه مقاله آمده است: این تضاد در لحن میان آقای نتانیاهو و آقای روحانی جدی بود. برخلاف آقای روحانی که در هنگام سخنرانی لبخند بر لب داشت، نتانیاهو چهره‌ای ناراحت داشت. آقای روحانی در سخنان خود از واژه اسرائیل استفاده نکرد و از نخست‌وزیر این کشور نام نبرد. آقای نتانیاهو بیست‌وپنج بار به نام رئیس‌جمهور ایران اشاره کرد. همچنین آقای نتانیاهو گفت که تحریم‌ها که به‌شدت به اقتصاد ایران آسیب‌زده، دقیقاً آن چیزی است که ظاهراً سبب انعطاف‌پذیری بیشتر ایران برای رسیدن به توافق شده است. نتانیاهو گفت: «به همین دلیل، آقای روحانی انتخاب شد... و به همین دلیل، رفتار تهاجم با خنده را در پیش گرفته است.» گری جی سیک، عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا که در امور ایران تخصص دارد، می‌گوید: «در سخنرانی آقای نتانیاهو تلاشی نسبتاً نامؤثر برای جلوگیری از شتاب آقای روحانی دیده می‌شود... او بسیار مشتاق بود که همه چیز را تا حد ممکن منفی نشان دهد... او خود نیز از بزرگ‌نمایی‌ها و بدگویی‌هایش آسیب دید...»

در پایان مقاله آمده است: آقای نتانیاهو تنها یک بار متذکر شد و آقای اوباما را تحسین کرد که تأکید کرده ایران باید گام‌های ملموس برای تحقق حرف‌هایش بردارد. نخست‌وزیر اسرائیل به جای نمایش اتحاد اسرائیل با آمریکا، به اختلاف‌های اسرائیل و آمریکا اشاره کرد و گفت: «در صورتی که اسرائیل مجبور شود به‌تنهایی عمل کند، به‌تنهایی عمل خواهد کرد.» آقای نتانیاهو در سخنرانی خود، آقای روحانی را رئیس‌جمهوری شبیه تمام رؤسای جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی 1979 توصیف کرد.

تحلیل‌: آن‌گونه که از داوری رسانه‌های جهانی درباره سخنان نتانیاهو در سازمان ملل برمی‌آید، دست وی امسال کاملاً خالی بود و به غیر از حرف‌های تکراری و ملال‌آور درباره ایران و ادعاهایی غاصبانه درباره مذاکره با فلسطینی‌ها، چیزی برای ارائه نداشت، حال آنکه هیئت ایرانی ویژگی‌های چندگانه‌ای برای خودنمایی و جلب‌نظر دیگران داشت و شاید همین مسئله خشم نتانیاهو را آنچنان برانگیخت که نتوانست سخنانی در اندازه و مناسب نشست مهمی مانند مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کند.