«ولی‌رضا نصر» مشاور سابق بارک اوباما،  به‌تازگی در مقاله‌ای درباره مذاکره ایران و آمریکا در نیویورک‌تایمز نوشته است: طی پنج سال گذشته، آمریکا تصور می‌کرد که تنها با یک «ایران تضعیف شده توسط تحریم‌های اقتصادی»می‌تواند به توافق هسته‌ای دست پیدا کند؛اما اگر آمریکا تصور کند که ایران از موضع ضعف مذاکره می‌کند، ساده‌لوح خواهد بود. برعکس، ایران در نتیجه بیداری اسلامی، در جایگاه بهتری نسبت به دیگر رقبای منطقه‌ای خود قرار دارد و شورش در سوریه به شکلی متناقض، این کشور را مستحکم کرده است. با این حال، انعطاف‌پذیری دیپلماتیک ایران جدی است؛اما نباید آن را با تمایل به تسلیم شدن اشتباه گرفت. ایران خود را مغلوب‌شده نمی‌داند. نظام سیاسی این کشور یک نظام باثبات و مقتدر است.در مقابل جایگاه آمریکا در منطقه با تصمیم دولت اوباما به عدم اجرای خط قرمز در قبال استفاده از تسلیحات شیمیایی سوریه دچار آسیب شده است. آمریکا بایدبدون تهدید قابل اعتنا و معتبر جنگ، بر سر میز مذاکره حاضر شود، چرا که مذاکرات بین این دو کشور براساس تهدید ایران و تسلیم شدن این کشور، بی‌نتیجه است؛ بلکه بایدمبتنی بر متقاعد ساختن تهران به مصالحه است.این مهم، نیازمند آن است که آمریکا رویکردی را اتخاذ کند که در راستا و خط «نرمش قهرمانانه‌ای» که آیت‌الله خامنه‌ای خواستار آن شده، باشد.

تحلیل‌:از مطلب «ولی‌رضا نصر» برمی‌آید که وی برخلاف برخی از افراد و گروه‌ها در داخل کشور، شناخت دقیق‌تری از مسائل ایران و آمریکا دارد و بر اساس همین شناخت هم توانسته به‌خوبی موقعیت ایران و آمریکا را درک کند و هم برداشت درستی از رفتار حال و آینده ایران ارائه دهد و از همه مهم‌تر اینکه به مفهوم، عمق، اهمیت و کارکرد «نرمش قهرمانانه» پی‌برده و آن را نه اینکه نشانه ضعف ندانسته که روش هوشمندانه برای واداشتن آمریکا به تغییر رویکرد و رفتار دانسته است. اگر برخی از داخلی‌ها به همین میزان در فهم موضوع دقت می‌کردند، رفتارشان به‌گونه دیگری بود نه آن‌طور که آمریکایی‌ها را خشنود کرده است.