پایگاه اینترنتی بوستون گلوب 25 اکتبر 2013 (۳آبان) در مقاله‌ای به سیاست‌‌های آمریکا در قبال ایران و روند گفت‌وگوهای هسته‌ای پرداخت و نوشت: دیپلمات‌های وزارت خارجه آمریکا در ژنو مسیری سازنده‌تر را در قبال ایران طی کردند و تندروهای کنگره نیز در خلاف این مسیر حرکت کردند. آمریکا و ایران در وضعیت تعجب‌برانگیز با هیاهوی اندک وارد گفت‌وگوهای هسته‌ای شدند. آن‌ها نخستین نشست خود را «واقعی و مترقی» توصیف کردند. این در زبان دیپلماتیک به این معناست که آن‌ها به‌طور تعجب‌برانگیزی آغازی خوب داشته‌اند. باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا و جان کری، وزیر خارجه آمریکا، به‌درستی چالش هسته‌ای ایران را اولویت مهم بین‌المللی آمریکا برای سال آینده می‌دانند. در صورتی که آن‌ها بتوانند به یک توافق برسند و ایران را از دستیابی به تسلیحات هسته‌ای بازدارند، دستاوردی مهم خواهد بود. به‌منظور موفقیت این راهبرد، آن‌ها باید دو راهبرد متضاد را به‌طور متوازن پیش ببرند.

در ادامه مقاله آمده است: نخست، در صورتی که هر دو طرف به یک مصالحه نرسند، توافقی حاصل نخواهد شد. آمریکا و ایران به حدی مغرور و قدرتمند هستند که نمی‌توانند در برابر تحمیل‌های یکدیگر تسلیم شوند. این گفت‌وگوها باید واقعی باشد و ایران محدودیت‌های شدید و بازرسی‌های هسته‌ای گسترده از برنامه هسته‌ای خود را بپذیرد. آمریکا نیز در آینده ممکن است اجازه غنی‌سازی محدود به ایران بدهد. دوم اینکه تنها راهی که می‌تواند به نوعی از توافق منتهی شود، این است که آمریکا فشار جدی علیه ایران را تداوم ببخشد. سخنان جذاب حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، آمریکا را تحت‌تأثیر قرار نخواهد داد. چنین رویکردی از سوی ایران به‌تنهایی نمی‌تواند توازن را در یک دیپلماسی پرخطر تغییر دهد؛ اما قدرت و اهرم فشار می‌تواند مؤثر باشد. آمریکا و اتحادیه اروپا نباید تحریم‌های جدی علیه ایران را تا زمان موافقت و تضمین ایران برای عدم ساخت تسلیحات هسته‌ای لغو کنند. در واقع، تنها دلیلی که ایران به سر میز مذاکره آمده، تأثیر ویران‌کننده تحریم‌ها بر اقتصاد و پول ملی ایران است. بنابراین، ایران، ضعیف و منزوی شده و در وضعیتی تدافعی قرار گرفته است. این موارد شواهدی است که نشان می‌دهد اهرم‌های فشار آمریکا علیه ایران کارساز بوده است. حفظ این توازن میان گشایش و انعطاف دیپلماتیک از یک سو و اعمال تحریم‌های مداوم از سوی دیگر، چالشی مهم برای گروه آقای اوباماست که به موازات ادامه گفت‌وگوها، کنگره و اسرائیل[رژیم صهیونیستی] باید به این روند کمک کنند.

در پایان مقاله آمده است: کنگره در تصویب تحریم‌های شدید علیه ایران جدی و محکم بوده است. این واقعیتی دیپلماتیک است که مطابق آن، گفت‌وگوها به‌منظور موفقیت، اغلب باید با تهدید نظامی همراه باشد. کنگره و اسرائیل نقش کلیدی پلیس بد علیه ایران را به‌خوبی ایفا کرده‌اند. زمان، خلاقیت و یافتن توازن صحیح، بسیار حیاتی است. آمریکا ضربه‌های جدی به اقتصاد ایران زده است. این کشور باید به توسل به اهرم فشار علیه ایران ادامه دهد. البته انعطاف و مصالحه نیز در کنار این موارد باید به کار گرفته شود.

تحلیل‌:مقاله این پایگاه آمریکایی به‌خوبی نگاه امروز بسیاری از دولتمردان و سیاسیون آمریکا به ایران در مذاکرات هسته‌ای را نشان می‌دهد. نگاهی که می‌گوید ایران به‌دلیل تحریم‌ها در موضع ضعف قرار دارد و مجبور به مذاکره است و آمریکا دست برتر دارد! حال به نظر شما می‌توان به آینده مذاکرات بین ایران و آمریکا در شرایط برابر، امید بست؟! قطعاً تا این نگاه در برخی دولتمردان آمریکایی نسبت به ایران وجود دارد، توافقی در بحث هسته‌ای و دیگر مسائل فی مابین انجام نخواهد گرفت. اگرچه باید گفت متأسفانه برخی اظهارات ناآگاهانه دولتمردان قبلی (اواخر دولت دهم) و دولت فعلی در القای چنین دیدگاهی از سوی آمریکایی‌ها نسبت به ایران تأثیر زیادی داشته است؛ آنجا که هر دو دولت بارها از تأثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران سخن راندند!