تحولات پی‌درپی و متعدد در غرب آسیا فرصت توجه به تمامی رخدادهای منطقه را سلب می‌کند. یکی از این رخدادها آغاز حرکت انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان است که در فروردین ماه آینده برگزار می‌شود و تاکنون حدود سی‌نفر نامزد انتخابات این منصب شده‌اند. اقدامات اولیه برای برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان در حالی آغاز شده که حامد کرزای، رئیس‌جمهور افغانستان در مصاحبه با بی‌بی‌سی درباره توافق امنیتی با آمریکا گفت: «اگر چنین توافقی برای افغان‌ها صلح و امنیت نیاورد با آن مخالفت خواهند کرد.» وی آنگاه از حضور نیروهای ناتو در افغانستان به شدت انتقاد کرد و گفت: از نظر امنیتی، افغان‌ها خواهان امنیت کامل و جنگی تعریف شده با تروریسم بودند، اما کل اقدامات ناتو فقط رنج و بدبختی به بار آورده و هیچ دستاوردی به همراه نداشته است، زیرا کشور امن نیست.» وی تأکید کرد ما درباره کشتار غیرنظامیان به دست نیروهای ناتو سکوت نخواهیم کرد. خانم ماشا همیلتون، مسئول بخش ارتباطات و دیپلماسی سفارت آمریکا در کابل نیز اعلام کرد: «در صورتی که این قرارداد امضا نشود آمریکا فکر می‌کند که به افغانستان دعوت نشده و روی گزینه «صفر» که خروج کامل نظامیان آمریکایی از افغانستان است، تصمیم خواهد گرفت.» اوباما و کرزای اوایل امسال توافقنامه همکاری‌های استراتژیک را در کابل امضا کرده‌اند، اما مجلس افغانستان هنوز آن را تأیید نکرده‌ است. گروه‌های مخالف دولت قانونی افغانستان نیز با این موافقت‌نامه امنیتی مخالفند. برخی کشورهای منطقه مانند ایران نیز به علل مختلف با آن مخالفند و به نظر می‌رسد چنانچه مجلس افغانستان تا زمان برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری وضعیت این موافقت‌نامه را مشخص نکند، یکی از مسائل اصلی تبلیغاتی نامزدهای انتخابات خواهد شد. یکی از بزرگ‌ترین اشکالات این موافقت‌نامه آن است که آمریکایی‌ها با سوءاستفاده از ضعف شدید و مشکلات سنگین دولت مرکزی افغانستان آن را به نحوی تنظیم کرده‌اند که برای سال‌های طولانی سلطه‌شان بر افغانستان باقی می‌ماند و افغانی‌ها همیشه و در همه چیز سایه سنگین آمریکایی‌ها را بر سرشان حس می‌کنند که این مسئله باعث ایجاد مشکلات حل نشدنی داخلی و منطقه‌ای برای آن‌ها می‌شود.