نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از  اواخر هفته گذشته،‌ مصاحبه‌های متعددی را با رسانه‌های غربی انجام داده است. محور اصلی این مصاحبه‌ها، فعالیت هسته‌ای ایران و مذاکرات ایران با گروه 1+5 در ژنو است که 23 و 24 مهرماه برگزار می‌شود. بنیامین نتانیاهو برای تخریب فضای مذاکرات و تأثیر منفی بر آن، در تمام مصاحبه‌های انجام‌شده، لحنی تند به همراه تکرار اتهام‌های واهی گذشته را به کار برده است. وی با نگرانی از احتمال شکل‌گیری روند توافقات نسبی در مذاکرات، مدعی شد: رسیدن به توافقی بد و نصف‌ونیمه با ایران، بدتر از نرسیدن به هیچ توافقی است. نتانیاهو به روزنامه «فرانکفورتر آلگمانیه» گفت: غنی‌سازی ایران باید کاملاً برچیده شود و استدلال کرد کسی خواهان ادامه غنی‌سازی اورانیوم است که بخواهد سلاح اتمی بسازد. وی در گفت‌وگو با شبکه «اسکای‌نیوز» از تصمیم انگلیس برای تجدید مناسبات با ایران در سطح کاردار غیرمقیم، ابراز ناخشنودی کرد و برای تأثیرگذاری بیشتر بر طرف‌های مذاکره با ایران، از طریق ایجاد رعب و وحشت در ادعایی مضحک گفت: ایران می‌تواند دویست بمب هسته‌ای و موشک با برد رسیدن به اروپا و آمریکا بسازد که روزنامه آلمانی «فرانکفورتر روندشاو» در مقاله‌ای با موضع‌گیری تند در برابر حرف‌های سخیف و کوته‌فکرانه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نوشت: او (نتانیاهو) بدون اینکه سرخ شود، از 18 سال پیش (1995) با حرف‌هایی تند، خبر از دستیابی ایران به بمب اتم در «پس‌فردا» می‌دهد. آیا اگر یک نفر در حالی که سلاح‌های اتمی خود را مخفی می‌دارد، پس از چندمین بار که این حرف را اعلام کرده و درست نبوده، باورپذیری خود را از دست نمی‌دهد؟ «یورگن تود نهوفر» نویسنده این مقاله که کارشناس کنترل تسلیحات و از اعضای سابق پارلمان آلمان است، همچنین تأکید کرد: ایران سال‌هاست در زمینه برنامه هسته‌ای آماده توافق است، اما آمریکا سیاست تهاجمی خود را ادامه داد و ویروس‌های کامپیوتری به تأسیسات هسته‌ای غیرنظامی ایران حمله کردند و تحریم‌ها به داروهای ضدسرطان و ام‌اس توسعه یافت. ایران هفته‌ای یک بار به حمله نظامی تهدید شد و پنج دانشمند هسته‌ای این کشور ترور شدند. پس از اینکه نتانیاهو تمام توانش را برای تأثیرگذاری بر روند مذاکرات به کار گرفت و نیز در نظر داشتن اینکه انتخاب آمریکا در نقطه نهایی حمایت از رژیم صهیونیستی است، حال باید پرسید آمریکا در این مرحله چگونه عمل خواهد کرد؟ به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند وضعیت موجود، به نحوی رقم بخورد که آن‌‌ها به نقطه نهایی نرسند تا با دو گزینه مواجه شوند و از روی ناچاری، گزینه حمایت از صهیونیست‌ها را برگزینند. مذاکرات ژنو، معیار مناسبی برای سنجش این نظرات است.