یکی از توافقات اصلی در مذاکرات اخیر هسته‌ای ایران با گروه 1+5 در ژنو، محرمانه بودن و به‌تبع، محرمانه نگه داشتن محتوای مذاکرات بود. در حال حاضر دلایل رسیدن به چنین توافقی مهم نیست؛ رعایت آن مهم است که پس از پایان مذاکرات با آغاز گمانه‌زنی درباره محتوای پیشنهاد ایران متأسفانه روند نقض این توافق شروع شد و کم‌کم برخی از رسانه‌های خارجی و به‌ویژه رسانه‌های صهیونیستی با ادعای دسترسی به بخش‌هایی از محتوای مذاکرات، آن را منتشر کردند. به‌موازات شروع گمانه‌زنی درباره متن مذاکرات و انتشار بندهای ادعایی در تعدادی از رسانه‌های بیگانه، برخی از مقامات وزارت امور خارجه ایران موضع‌گیری و این ادعاها را رد کردند؛ اما روند آن متوقف که نشد، بلکه تا حدی شدت هم گرفت. پرواضح است که هدف بیشتر این رسانه‌ها که با حمایت و هدایت صهیونیست‌ها وارد این عرصه شده‌اند، مختل کردن روند گفت‌وگوها است؛ اما نه از طریق فشار بر طرف مقابل، که فشار بر طرف ایرانی آن هم از طریق بی‌اعتماد کردن مذاکره ایرانی در نزد مردم ایران است. در چنین فضایی صرف رد اخبار و ادعاهای رسانه‌های بیگانه کفایت نمی‌کند و دشمن را به هدفش نزدیک می‌سازد. در هر صورت، ادعاهای بیگانگان از سه حالت خارج نیست: 1- تماماً کذب است. 2- تماماً درست است. 3- بخشی کذب و بخشی درست است. ادعاها منطبق بر هر یک از سه گزینه فوق باشد، باید برای مردم روشن شود تا مردم با شنیدن اصل مسئله از زبان خودی‌ها، در جریان مذاکرات قرار گیرند و چنانچه مورد و یا موارد خاصی وجود دارد که محرمانه ماندن آن ضروری است، آن نیز برای مردم بیان شود. برخورد صادقانه و هوشمندانه با مردم، مانع از تأثیر خبرپراکنی رسانه‌های دشمن در افکار عمومی داخل می‌شود و مردم به میزانی که مشی مذاکره‌کننده ایرانی را مبتنی بر اصول و تأمین‌کننده منافع ملی ببینید، قاطعانه از آن حمایت می‌کنند.