استان سیستان‌و بلوچستان به دلایل عدیده از گذشته‌های دور دارای مشکلات امنیتی بود تا اینکه در چند سال اخیر با تدابیر اتخاذ شده، به‌تدریج از میزان مشکلات آن کاسته شد؛ اما ماهیت آن تا حدودی تغییر یافت. مشکلات امنیتی گذشته این منطقه بیشتر حول قاچاق مواد مخدر و فعالیت‌های غیرسیاسی اشرار بود که اندک‌اندک متحول و دارای رویکرد امنیتی سیاسی شد. حمله اشرار به نیروهای هنگ مرزبانی نیروی انتظامی منطقه سراوان در روز جمعه که به شهادت چهارده نفر از آنان منجر شد، در همین راستا و با هدف ایجاد اختلافات مذهبی قابل ارزیابی است. امنیت رشک‌برانگیز جمهوری اسلامی ایران در منطقه‌ای که پیرامون آن را هرج‌ومرج و ناامنی فراگرفته و با هوشیاری نظام و مردم، بارها و بارها توطئه‌های پیچیده دشمنان را خنثی کرده، دشمن عنود را واداشته تا در ادامه خصومت‌ورزی‌هایش بار دیگر بخت خود را بیازماید. وفاداری قوم بلوچ به ایرانی بودن خود هیچ‌گاه به دشمنان نظام اجازه نداده است که از باب قومیتی، اختلاف‌افکنی‌ کنند و هرگاه از این مسیر اقدامی کردند، در ابتدای راه شکست خوردند. از این رو با هدف سیاسی ایجاد ناامنی، بلوا و آشوب، به فعالیت در عرصه ایجاد اختلافات مذهبی که از کارآمدترین ابزار آن‌ها در اختلاف‌افکنی در جهان اسلام بوده و است، روی آوردند. در این باره نیز اخوت و زیست مسالمت‌آمیز درازمدت برادران شیعه و سنی در این منطقه و هوشیاری مردم و قاطبه علمای سنی و شیعه، هربار توطئه آن‌ها را خنثی کرده است؛ اما موجب دست ‌برداشتن دشمن از توطئه نشده و دشمن همچنان به اختلاف‌افکنی دامن می‌زند. دشمن با اینکه همه راه‌های ایجاد اختلاف از جمله حمله به نظامیان، حمله به مردم بی‌گناه غیرنظامی، حمله به مسافران، حمله به مساجد و... را آزموده و طرفی نبسته، به‌ گمان خود با ملاک قرار دادن حوادث منطقه، تلاش کرده تا با یک ‌سری اقدامات جدید تروریستی، آستانه تحریک‌پذیری مردم منطقه و نظام را بیازماید تا شاید بتواند برای آشوبگری، به دستاورد تازه‌ای برسد؛ این احتمال قوی ایجاب می‌کند ضمن برخورد قاطع با عوامل حادثه سراوان، مسائل منطقه با دقت و هوشیاری بیشتری رصد و پیگیری شود.