یک طبقه نوپا با در اختیار داشتن یک جریان رسانه‌ای پرقدرت، امروز به ‌راحتی به ‌دنبال بایکوت و خفه‌سازی نیروهای مدافع انقلاب ،منتقد و مخالف فساد است.

 یکی از ویژگی‌های مهم رژیم پهلوی، فساد سیستمی و مفسدپروری بود که بالاترین فسادها و دست‌‌اندازی به منابع مالی، دریافت و پرداخت بزرگ‌ترین رشوه‌ها و سوء‌استفاده‌ها، خروجی آن به حساب می‌آمد. خودکامگی، انحصار قدرت و ثروت در خاندان پهلوی، بسته بودن فضای سیاسی و نبود مطبوعات و احزاب مستقل، استبداد، قبیله‌سالاری و رابطه‌گرایی، ضعف نهادهای قانونی و بی‌توجهی به قانون، فساد بزرگ رژیم پهلوی را رقم زده بود که مشکل سیستمی داشت و اکثر دولتمردان و کارگزاران آن را آلوده ساخته بود و عامل شکل‌گیری طبقه‌ای ثروتمند در مقابل اکثریت محروم شده بود و تبعیض و بی‌عدالتی را دامن می‌زد به‌گونه‌ای که فاصله طبقاتی، یکی از ویژگی‌های مبرز رژیم پهلوی به حساب می‌آمد و کاخ‌نشینی در کنار کوخ‌نشینی، موج نفرت از رژیم را در توده‌های محروم برانگیخته بود.
پس از پیروزی انقلاب و آغاز شکل‌گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی، از آنجا که یکی از ویژگی‌های مهم آن برهه، فساد ستیزی و پاک دستی بود؛ از این رو نوعی بازدارندگی در برابر فساد را در ابتدای انقلاب شاهد بودیم. اما با عبور از مراحل تأسیسی، در شرایط سخت و کمبودهای زمان جنگ، زمزمه‌های سوءاستفاده و فساد در بخش تجارت به‌گوش می‌رسید که در آغاز، عمدتاً در بخش خصوصی و سپس در بخش‌های دولتی و درگیر با امر تهیه و توزیع اقلام و کالاها مطرح بود.
پس از جنگ و شروع دوران سازندگی، این زمزمه‌های در گوشی به شایعات و اخبار علنی تبدیل شد و به‌تدریج اخبار تشکیل پرونده‌های فسادی چون؛ فاضل خداداد با ارقام میلیاردی، آلودگی برخی نزدیکان و اطرافیان برخی مسئولان، اولین شوک را به حامیان انقلاب وارد کرد و احساس خطر ناشی از این پدیده زشت و مغایر با آرمان‌ها و خصلت‌های انقلابی و تهدیدکننده روحیات دینی و اخلاقی موجب شد تا رهبر معظم انقلاب اسلامی، درباره خطر دنیا‌زدگی، اشرافی‌گری و بازگشت روحیه کاخ‌نشینی به مسئولان هشدار دهند.
اما عواملی چون سرگرمی دولتمردان به سایر مسائل و حتی تلقی باطلی که مبارزه با فساد را موجب فرار سرمایه‌‌‌دار و سرمایه می‌دانست، همراه با این کژتابی‌ نظری که موتور توسعه را تنها می‌توان با سوخت نظریات لیبرالی گرم کرد، گوش شنوایی برای این هشدارها باقی نمی‌گذاشت. از سویی، نبودن یک سامانه بازرسی و نظارتی مقتدر و عدم قاطعیت دستگاه قضایی و مصحلت‌اندیشی در برخورد با مفسدان و... موجب شد تا این روند خطرناک ادامه یابد و حتی زمینه اتصال برخی مفسدان با خانواده‌های طاغوتی پدید آید. چنین روندی به شکل‌گیری طبقه نوکیسه و متمولی انجامید که به‌تدریج با برقراری برخی ارتباطات خویشاوندی و فامیلی، حلقه‌ای از تکنوکرات‌های اشرافی پدید آوردند که ابتدا در دوره دوم خرداد و با شعار جمهوری‌خواهی در برابر اسلامیت نظام صف کشیدند و سپس با تبدیل به الیگارشی متصل به ثروت و قدرت، در فتنه 88 مقابل جمهوریت نظام ایستادند. این طبقه نوپا که حول چند شخصیت سیاسی خاص شکل گرفته و در برخی پرونده‌های بزرگ فساد نفتی و گازی مثل کرسنت و استات اویل ردپای آن دیده می‌شود، با برخورداری از نفوذ بالا و در اختیار داشتن یک جریان رسانه‌ای پرقدرت، امروز به‌راحتی به‌دنبال بایکوت و خفه‌سازی نیروهای مدافع انقلاب و منتقد و مخالف فساد با ادعای حساب‌شده مبارزه با فساد برآمده و به‌دنبال منفعل‌سازی نهادهایی چون سپاه با برچسب‌زنی و متهم‌سازی است.
این اتفاق، مرحله جدیدی در روند فساد است که چنانچه ابعاد آن به‌خوبی شناسایی و روشن نشود، می‌تواند با استفاده از تاکتیک فرار به جلو، مفسدان را از جدی‌ترین موانع پیش‌رو عبور دهد و با ادامه روند ارتجاعی فساد، چه‌بسا با حفظ پوسته نظام جمهوری اسلامی و با تهی کردن نظام از محتوا و هویت، سرمایه‌های گرانقدر برآمده از انقلاب اسلامی را به آتش بکشد، اما خوشبختانه مبارزه با فساد نه‌تنها پشتوانه‌ای مثل تجربه انقلاب، بلکه حامی بزرگی چون رهبر انقلاب اسلامی، امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) دارد . شایسته است پیش از آنکه فساد، خود را بازتولید کند و مفسدان به توسعه سیستمی آن دست ‌یازند، در تراز همان مبارزات انقلابی، با آن مبارزه شود. چنین مبارزه‌ای اگر چه با توجه به حرفه‌ای عمل کردن مفسدان و دسترسی آنان به وکلای قانون‌دان و قانون‌شکن، چندان ساده نیست، اما به برکت حمایت رهبری و مردم، حتماً شدنی است. امروز مبارزه با فساد و مفسدان، ضرورتی برای تداوم انقلاب و پیش‌برندگی آن است. انقلابیون نباید نگران جیغ‌های بنفش مفسدان باشند، بلکه باید مطالبات به‌حق و حمایت قاطع مردم از مبارزه با فساد را ترجیح دهند. خوشبختانه فساد در کشور ما هنوز نتوانسته به سیستم کامل دست‌ یابد و از این رو باید مفسدان را که برای مصونیت‌بخشی خویش، سیستمی بودن آن را القا می‌کنند، به‌سرعت به دست قانون سپرد و با قاطعیت به مجازات رساند.

منبع: بصیرت