سید شمس‌الدین حسینی: وقتی که از خزانه کشور صحبت و ادعایی را مطرح می‌کنیم به‌راحتی می‌توان با آمار متقن و بر مبنای منطق حسابداری آن ادعا را آزمون کرد. باعث تأسف است که دولت یازدهم بدیهیات اقتصادی را هم به مسائل چالش برانگیز تبدیل می‌کند. آمار مصارف دولت نشان می‌دهد که ادعای تحویل گرفتن دولت یازدهم با خزانه خالی کذب و نامعتبر است، به‌خصوص که مصارف در سال اول فعالیت دولت یازدهم (1392)، 40 درصد رشد داشته‌ است. چطور با این رشد بالای مصارف دولت می‌توان ادعای خزانه خالی را پذیرفت؟ به‌علاوه اینکه از دیدگاه کارشناسی عبارت خزانه خالی غیرفنی و غیردقیق است.

می‌گویند دولت گذشته به‌تنهایی بیش از همه دولت‌های گذشته درآمد نفتی داشته‌ است. آنچه دولت از درآمد نفتی عایدش می‌شود رقم واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای در بودجه‌ است. دریافتی دولت یازدهم از فروش نفت در سه سال 195 هزار میلیارد تومان و دریافتی دولت دهم 194 هزار میلیارد تومان در چهار سال بوده‌ است. در کنار این باید به ایجاد صندوق توسعه ملی به‌عنوان نهادی برای مدیریت بین‌نسلی درآمدهای نفتی در آن دولت هم اشاره کرد.

حال باید پرسید؛ این درآمدها چگونه خرج شده‌ است؟ دولت دهم طی چهار سال 318 هزار میلیارد تومان هزینه جاری داشته است، اما دولت یازدهم در سه سال آن را به 435 هزار میلیارد تومان افزایش داده است. دولت دهم 98 هزار میلیارد تومان خرج عمرانی کرده است، دولت یازدهم آن را به 75 هزار میلیارد تومان کاهش داده است.

اگر دولت یازدهم خزانه خالی تحویل گرفته لطفاً به این سؤال ساده پاسخ دهد؛ چگونه سهم اعتبارات جاری از مصارف بودجه، از 76 درصد به 83 درصد افزایش پیدا کرده‌ است؟ به‌عبارت بهتر، نه‌تنها مصارف دولت بیشتر شده‌، رشد مصارف نیز افزایش یافته‌ است بلکه سهم هزینه‌های جاری نیز افزایش یافته‌ است، یعنی به‌خلاف ادعای انضباط مالی، کشور بسیار گران‌تر از گذشته اداره شده‌ است. سؤال اینجاست که؛ این پول چگونه و کجا هزینه شده‌ است که مردم آثارش را در هیچ‌جا نمی‌بینند؟ اکنون که پرداخت حقوق‌های نجومی برملا شده است، می‌توان پاسخ این پرسش را به‌سادگی یافت.

بخشهایی از گفتگوی حسینی با خبرگزاری تسنیم