به گزارش پایگاه خبری هادی نیوز به نقل از مشرق : وقتی کارنامه سیاست خارجی نخست‌وزیران بریتانیا از احزاب کارگر و محافظه‌کار را نگاه می‌کنیم، تفاوت عمده و جدی در سیاست خاورمیانه‌ای مشاهده نمی‌کنیم.

کی‌یر استارمر، رهبر حزب کارگر و نخست‌وزیر جدید بریتانیا در دورانی که به‌عنوان رهبر اپوزیسیون و نخست‌وزیر دولت سایه در پارلمان بریتانیا حضور داشت، موضع‌گیری مشخص و واضحی از عزم برای تحول در روابط لندن و تهران یا تلاش برای بهبود روابط با جمهوری اسلامی ایران نشان نداده‌بود.

در این دوره که همزمان با برگزاری انتخابات در بریتانیا و روی کار آمدن حزب کارگر، در ایران نیز مسعود پزشکیان به مقام ریاست‌جمهوری برگزیده‌شده‌است، اگر شاهد تغییر یا انعطافی در مواضع آمریکا در قبال ایران باشیم، قطعاً این تحول می‌تواند سیاست‌های بریتانیا را نیز در قبال ایران تحت تاثیر قرار دهد.

با توجه به تحولاتی که در ایران صورت گرفته و برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری، دولت‌های اروپایی منتظر این می‌مانند که ببینند در داخل تا چه اندازه می‌توانیم اصلاحات و برنامه‌های اجتماعی و فرهنگی را پیش ببریم و صدای متفاوت‌تری از ایران به بیرون انتقال پیدا کند.

این امیدواری وجود دارد که اگر روابط تهران و واشنگتن اندکی بهبود پیدا کند، قطعاً در روابط ایران و اروپا تاثیرگذار خواهد بود و می‌تواند این روابط را کمی متعادل‌تر و عادی‌تر کند.

اگر ایران بخواهد به موازات هزینه‌هایی که برای محور مقاومت پرداخت می‌کند، نقش فعال سیاسی در عرصه منطقه داشته‌باشد، نخستین گام باید در جهت عادی کردن یا کاهش تنش با غرب و به‌خصوص آمریکا برداشته‌شود.

مادامی که ما وارد گفت‌وگوهای جدی و مستقیم، چه با اروپا و چه با آمریکا نشویم، فکر نمی‌کنم اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها تمایل داشته‌باشند فضایی برای نقش‌آفرینی ایران در منطقه باز کنند. اسرائیل خط قرمز قدرت‌های غربی محسوب می‌شود. آنها قطعاً بسیاری از سیاست‌های خودشان را در قبال اسرائیل کنار نخواهند گذاشت.