امسال مطبوعات در حالی در نمایشگاه حاضر شدند که مشکلاتشان در مقایسه با سال‌های گذشته بیشتر شده است. مهم‌ترین عامل این مشکلات، تأمین هزینه سنگین کاغذ است که به علت تأثیرپذیری از وضعیت ارز، بازاری آشفته پیدا کرده است. با وجودی که سیدمحمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در آیین آغاز به‌کار نمایشگاه، قول نسبی داد که تا پایان هفته جاری، یارانه شش‌ماهه مطبوعات را واریز می‌کنند؛ اما این اقدام هم مشکل چندانی را حل نمی‌کند و جبران‌کننده سایر هزینه‌های افزایش یافته نیست و حتی افزایش قیمت فروش مطبوعات نیز این درد جانکاه را درمان نمی‌کند. با بازبینی نقش و جایگاه مطبوعات به‌عنوان شاخه مهمی از رسانه در شکل و جهت دادن به افکار عمومی و طی مسیر درست و رسیدن به نتیجه، شاید مسئولان این حوزه برای حل بخش اصلی مشکلات مطبوعات، تصمیم‌های جدید و کارآمدتری بگیرند. در این خصوص توجه به دو نکته می‌تواند راهگشا باشد:
1- عمل کردن فراتر از شمارگان؛ آمار نشان‌دهنده میزان نقش رسانه‌ها در تأثیرگذاری بر افکار عمومی، سهم اندکی به مطبوعات می‌دهد. با فرض درستی این آمار، باید توجه داشت که معیار اثرگذاری مطبوعات، رابطه تنگاتنگی با شمارگان آن و یا اینکه دیگران مستقیماً آن را بخوانند و تأثیر بگیرند، ندارد؛ زیرا نقش اصلی مطبوعات، پراکندن و شایع کردن مسائل است که با مشارکت مردم، تکمیل و فراگیر می‌شود و فضای جامعه را در می‌نوردد.
2- نقش بازدارندگی؛ خبر، بخش مهمی از زندگی بشر امروز است که علاقه دارد به هر نحوی به آن دست پیدا کند. با بودن نشریات مختلف در سطح کشور، این خواسته عمومی امروزه در حالی برآورده می‌شود که تمام مطالب مندرج در نشریات، آزادانه و علنی در دسترس همگان و مجموعه‌هایی است که وظیفه دارند سیر افکار عمومی را برنامه‌ریزی‌شده رصد و تجزیه‌وتحلیل کنند، چنانچه به هر دلیلی از جمله گرانی مطبوعات و یا تعطیلی آن‌ها و... مردم به آن دسترسی نداشته باشند، به رسانه‌های جایگزینی مراجعه می‌کنند که ردیابی و نظارت پیوسته آن‌ها چندان امکان‌پذیر نیست و این تغییر مرجع دریافت اخبار، می‌تواند برای جامعه و کشور مشکل‌ساز باشد.