این سازمان حدود ده روز مانده به خلق حماسه سیاسی از سوی ملت ایران، در بیانیه‌ای که عنوان «تحلیلی» را یدک می‌کشید، تصریح کرده بود: «با وجود آنکه این سازمان همچنان معتقد است تنها راه انتقال قدرت و اصلاح امور نهایتاً از انتخابات و صندوق‌های رأی می‌گذرد، مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ را که از هم اکنون ماهیت و فرجام‌آمرانه و استبدادمآبانه آن هویداست[!] ناصواب دانسته واعلام می‌کند نه تنها از هیچ نامزدی حمایت نمی‌کند، بلکه مشروعیتی برای این انتخابات قائل نیست.» اما پس از شکل‌گیری حماسه سیاسی در 24 خرداد 92، این سازمان بار دیگر بیانیه‌ای منتشر کرد که در آن إذعان شده است: «تصور ما این بود که در این انتخابات امکانی برای بروز خواست و اراده ملت فراهم نیست. نه آمادگی لازم برای فهم اوضاع حساس کشور و درک میزان نارضایتی ملی فراهم است و نه اعتماد و اطمینانی که شوق مشارکت برانگیزد. صمیمانه خوشنودیم که این پیش‌بینی به وقوع نپیوست و عقلانیتی که در این پیش‌بینی جایی برای آن دیده نشده بود، به برگزاری انتخاباتی نسبتاً سالم و تا حدودی رقابتی انجامید.» به نظر می‌رسد اعضای سازمان یادشده که از ملت فهیم ایران رودست خورده‌اند، از این طریق کوشیده‌اند قضاوت پیشین خود را از حافظه تاریخ حذف کنند و با فرصت‌طلبی تمام، همچون مگسان گرد شیرینی، سهم خود را در این میانه بجویند.