گروه ترجمه-روزنامه واشنگتن‌پست 30 آوریل 2013 (9 تیر) در مقاله‌ای به‌وضعیت سیاسی محافظه‌کاران پس از انتخاب حسن روحانی به‌عنوان رئیس‌جمهور پرداخت و نوشت: پیروزی غافلگیرکننده حسن روحانی در انتخابات 14 ژوئن سبب شده است دستگاه سیاسی محافظه‌کاران ایران که یک دهه گذشته بر سیاست‌های ایران مسلط بودند، از نتیجه متعجب باشند. تحلیل‌گران، این شکست را نفی دستورکار محافظه‌کاران از سوی مردم ایران می‌دانند. نامزدهای ناکام مانده خود در مورد این شکست اظهارنظر چندانی نکرده‌اند؛ اما برخی از متحدان آن‌ها بر ضرورت تغییر در سیاست‌های انقلابی و حرکت به‌سوی سیاست‌های عمل‌گرایانه تأیید کرده‌اند.

در ادامه مقاله آمده است: سیاست‌های ایران به‌طور فزاینده‌ای در سال‌های اخیر با شکاف رو‌به‌رو بوده است؛ اما شکاف درون اردوگاه محافظه‌کاران در این انتخابات به چشم دیده شد و مردم نیز با رأی خود به حسن روحانی، ناخرسندی خود را از انزوای ایران به‌دلیل سیاست‌های ایدئولوژیک در داخل و خارج اعلام کردند. محمدرضا باهنر، نماینده محافظه‌کار مجلس، می‌گوید: «نمی‌توانیم کشور را با حزبی واحد و حذف دیگری اداره کنیم... انتخاب محمد خاتمی و محمود احمدی‌نژاد به افراط‌گرایی در دوره‌های ریاست‌جمهوری آن‌ها انجامید... این بار نتیجه این بود که مرم به میانه‌روی و اعتدال رأی دادند.» رهبر ایران به سهم خود موضع‌گیری مثبتی در مورد نتیجه انتخابات کرد و بر شمار گسترده مردم در پای صندوق‌های رأی حتی اگر برخی از آن‌ها مخالف محافظه‌کاران هستند، تأکید کرد. حسن بهشتی‌پور، تحلیل‌گر سیاسی، می‌گوید: «اگر محافظه‌کاران به‌دنبال بازیابی نیروی سیاسی خود هستند، باید روابط خود را ترمیم کنند... و فضای سنگین میان خود را تغییر دهند... سال‌های پیش رو ممکن است فرصتی برای جبران باشد... محافظه‌کاران باید از روحانی به‌منظور حل مسائل کشور حمایت کنند، زیرا این مسائل محصول دولتی محافظه‌کار در هشت سال گذشته است... مردم معتقدند سیاست‌های محافظه‌کاران عامل مسائل امروز است.»

در پایان مقاله آمده است: از زمان حوادث پس از انتخابات ریاست‌جمهوری 2009، محبوبیت محافظه‌کاران در میان مردم با تردید رو‌به‌رو بوده است. به‌نظر می‌رسد آنچه از زمان انتخابات امسال تغییر کرده، میزان تأکید برخی محافظه‌کاران بر ضرورت تغییر و کاهش شعارهای ایدئولوژیک و افزایش سیاست‌های مثبت اقتصادی است. برخی از محافظه‌کاران به‌سرعت انتقادات خود را مطرح کرده‌اند. ضعف مهم دیگر محافظه‌کاران، ناتوانی آن‌ها در جذب آرای اقلیت‌های قومی، زنان و جوانان بوده است. «امیر محبیان» تحلیل‌گر سیاسی محافظه‌کار، در مصاحبه با خبرگزاری فارس گفت که محافظه‌کاران «باید به‌طور شفاف و واقع‌گرایانه شکست خود را بپذیرند» و هر گونه تفسیر دیگر از انتخاب روحانی «صرفاً خودفریبی» است... «این یک پیروزی برای نظام بود، اما بی‌تردید نه برای محافظه‌کاران.»

تحلیل‌:نویسنده با طرح بحث محافظه‌کاران، دیدگاه و شکست آن‌ها، قصد دارد اقدام و نتیجه‌ حرکت یک گروه‌ سیاسی را متوجه نظام کند حال آنکه مسئولیت هر اقدامی متوجه کسانی است که آن کار را به عهده داشته‌اند. در حالی که انتخاب هر رئیس‌جمهور جدیدی در هر جای دنیا به معنای یک رویگردانی و یک رویکرد است، رسانه‌های غربی پیوسته تلاش می‌کنند این حرکت طبیعی را در ایران به نظام نسبت دهند، یعنی بگویند محافظه‌کاران به نظام نزدیکند و انتخاب آقای روحانی به مفهوم رویگردانی از نظام است. چنین ادعایی تنها یک فریبکاری است و حقیقت این است که حضور گسترده مردم در انتخابات با پیش‌فرض پذیرش و اعتقاد کامل به نظام است و نه چیز دیگر.