گروه ترجمه-پایگاه اینترنتی دآتلانتیک 31 ژوئیه 2013 (4 مرداد) در مقاله‌ای به چالش‌های پیش روی دولت آینده ایران پرداخت و نوشت: مهم‌ترین مسئله در مورد خاورمیانه این بوده است که آیا انتخاب حسن روحانی دوره‌ای نوین برای ایرانی‌ها و جهان خارج به‌وجود خواهد آورد یا خیر. پاسخ به این مسئله می‌تواند به معنای تفاوت میان صلح و جنگ باشد. در مبازرات انتخاباتی حسن روحانی قطعاً قول‌های بسیاری داده شد. این روحانی تحصیل‌کرده بریتانیا سبب شد بسیاری از ایرانی‌هایی که انتخابات را تحریم کرده بودند، با شور و انرژی پای صندوق‌های رأی بیایند. در ادامه مقاله آمده است: روحانی در توئیتر خود نوشته: «این پیروزی، پیروزی خرد، اعتدال، ترقی، آگاهی، تعهد و پیروزی بر افراط‌گرایی و بدرفتاری بود.» در حال حاضر، روحانی به مراسم تحلیف خود در 4 آگوست نزدیک می‌شود و زمان سنجش شعارهای وی فراخواهد رسید. روحانی در طول مناظره‌های انتخاباتی رویکردی آشتی‌جویانه در قبال جامعه بین‌الملل داشت. وی گفت:‌ «ما باید از تندروی فاصله بگیریم.» مسئله کلیدی این است که آِیا دولت روحانی می‌تواند در مورد برنامه هسته‌ای به یک توافق پایدار و قطی برسد. روحانی گفت:‌ «مسئله هسته‌ای تنها از طریق گفت‌وگوهای واقعی حل‌وفصل می‌شود... سیاست خارجی ایران باید به دست افراد ماهر و مجرب داده شود.»

در پایان مقاله آمده است: انتظار می‌رود ششمین دور گفت‌وگوهای ایران با گروه 1+5، پاییز امسال از سر گرفته شود. روحانی در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود پس از پیروزی در انتخابات گفت: «ایران به‌منظور اثبات اینکه فعالیت‌هایش در چارچوب قوانین بین‌المللی است، شفاف‌تر خواهد بود.» آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای به‌طور خاص خواهان دسترسی به تأسیسات و دانشمندان هسته‌ای است که تاکنون در دسترسی به آن‌ها با محدودیت روبه‌رو بوده است. مسئله مهم دیگر اینکه آیا رژیم ایران در نهایت با گفت‌وگوهای مستقیم با آمریکا موافقت می‌کند یا خیر؟ روحانی می‌داند که حل‌وفصل مسئله هسته‌ای می‌تواند به کاهش سریع تحریم‌ها و بحران اقتصادی در ایران منجر شود. چالش محوری پیش روی روحانی این است که وی در تمام زمینه‌ها نمی‌تواند حرف آخر را بزند. نظام سیاسی ایران به‌گونه‌ای طراحی شده که تصمیم‌های نهایی و راهبردی تنها از سوی رهبر ایران اتخاذ می‌شود. مراکز قدرت در ایران متنوع است و روحانی به‌منظور کسب حمایت برای ابتکارعمل خود باید بتواند نظر موافق جریان‌های تندرو را به خود جلب کند. به نوعی نظام سیاسی ایران و آمریکا به دلیل وجود رویکردهای متضاد در میان سیاستمداران خود مشابه یکدیگرند.

تحلیل‌:اندکی پس از انتخاب آقای روحانی، وی و دیدگاهش درباره حل‌وفصل مسئله هسته‌ای محور پردازش رسانه‌های غربی قرار گرفته است. نوع پردازش این رسانه‌ها تحت فشار قراردادن آقای روحانی و به‌نحوی بالا بردن انتظار جهان از وی است تا در مواجهه با این انتظار رشدیافته ناخواسته در مسیری قرار گیرد که آن‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اند، از این رو مشخص کردن چارچوب این بحث در سازگاری کامل با اصول هسته‌ای نظام ضروری و لازم به‌نظر می‌رسد تا انتظارات ایجاد شده با دیدگاه ایران تنظیم شود.