بهار نوشت: تاکنون موضوع هسته‌ای، عمدتاً تمرکز بر معامله (بده- بستان) بوده است؛ اما سیاست «ابتکار یکجانبه» خروج از این چارچوب را پیشنهاد و یک اقدام اعتمادساز یک‌طرفه را توصیه می‌کند. در واقع در موضوع هسته‌ای، دستگاه دیپلماسی ایران باید دست به یک «ابتکار یکجانبه» اعتمادساز بزند. بدون آنکه بخواهد ما‌به‌ازا و امتیازی در قبال آن دریافت کند. این «ابتکار یکجانبه» اعتمادساز می‌تواند در هر یک از حوزه‌های شفاف‌سازی در برنامه هسته‌ای، اقدامی در راستای ارتقای نظام راستی‌آزمایی یا عدم ‌اعمال حقی از حقوق‌مان باشد. این رسانه افراطی اصلاح‌طلب در ادامه به توجیه پیشنهاد خود پرداخت و نوشت: «ابتکار یکجانبه» از سوی ایران کارکرد «اعتمادسازی» دارد و نشان‌دهنده حسن‌نیت و همچنین عزم سیاسی کشور برای حل پرونده هسته‌ای است»!

 تحلیل‌:ترجمه کوچه‌بازاری این راهکار هوشمندانه! نویسنده یادداشت مذکور این است که نظام مراکز هسته‌ای را به کاروانسرایی برای مأموران و جاسوسان آمریکایی تبدیل کند و چشمانش را نیز بر روی فعالیت آن‌ها ببندد. آیا بهتر نیست چنین راهکارهایی را برای طرف مقابل ترسیم کند؟