پایگاه اینترنتی تایم در مقاله‌ای به گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران و گروه 1+5 پرداخت و نوشت: ناظران تلاش می‌کنند علت ناکامی ایران و قدرت‌های جهانی در رسیدن به توافق در گفت‌وگوهای هسته‌ای ژنو را مشخص کنند. برخی تمام تقصیر را به گردن فرانسه می‌اندازند و می‌گویند این کشور در مسیر توافق هسته‌ای چالش‌سازی کرده است. برخی دیگر می‌گویند که مقصر اصلی خود ایران بود و بسیاری مشتاق هستند که اسرائیلی‌ها[صهیونیست‌ها] را که در این گفت‌وگوها حضور نداشتند، مقصر جلوه دهند. جو موجود در گفت‌وگوهای هسته‌ای که نشان‌دهنده بازی با حاصل‌جمع صفر است، نشان‌دهنده چالش جدی‌تر در تلاش برای تحقق توافق بر سر برنامه هسته‌ای ایران است. آمریکا و ایران باید نه‌تنها بر اختلاف‌های فنی که در گفت‌وگوها با هم داشتند، بلکه بر فشار نیروهای سیاسی داخلی خود و نیز متحدان منطقه‌ای چیره شوند تا به دشمن دیرینه خود امتیاز ندهند که این مسئله، هزینه توافق را برای هر دو طرف بالا می‌برد.

در ادامه مقاله آمده است: به همین دلیل است که باید گفت آزمایش نهایی این مسئله در قلب گفت‌وگوها را باید در جایی دیگر جست‌وجو کرد به طوری که اوضاع به‌گونه‌ای باشد که ایران آماده باشد در مورد صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای خود تضمین دهد. آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در مورد گام‌هایی که ایران باید برای تضمین به جهان بردارد و صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای خود را اثبات کند، صریح بوده، اما ایران مقاومت کرده است. مطابق توافقی که روز دوشنبه صورت گرفت و طی نشست خبری با حضور یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس، در ایران اعلام شد، تعهدات ایران عبارت است از: نخست، ارائه اطلاعات مرتبط و مورد توافق دو طرف و دسترسی مدیریت‌شده به معدن گچین در بندرعباس؛ دوم، ارائه اطلاعات مرتبط و مورد توافق دو طرف و دسترسی مدیریت شده به کارخانه تولید آب سنگین؛ سوم، ارائه اطلاعات در مورد تمام رآکتورهای تحقیقاتی جدید؛ چهارم، ارائه اطلاعات در مورد شناسایی شانزده سایت مشخص‌شده برای ساخت تأسیسات برق هسته‌ای؛ پنجم، شفاف‌سازی در مورد اعلام افزایش تأسیسات غنی‌سازی توسط ایران؛ و ششم، شفاف‌سازی بیشتر در مورد اعلام موضوع فناوری غنی‌‌سازی لیزری از سوی ایران. این توافق به موضوع دسترسی به پایگاهی نظامی که مظنون به آزمایش نظامی (هسته‌ای) است، اشاره نکرد و مشخص نیست که ایران تا چه حد به‌طور کامل تمایل دارد به پروتکل‌های الحاقی و توافق‌نامه‌های پادمانی پایبند باشد.

در پایان مقاله آمده است: اما این پرسش که مقصر واقعی عدم توافق در ژنو کیست، نشان می‌دهد که چرا پایبندی یا عدم پایبندی ایران باید آزمایش شود و در نهایت، توافق‌نامه ایران با آژانس باید استاندارد و معیار درستی برای سنجش نیات واقعی جمهوری اسلامی باشد.

تحلیل‌:این پایگاه اینترنتی خیلی سعی دارد که همانند دیگر رسانه‌ها و سران غربی، چنین القا کند که این ایران است که باید شفاف‌سازی و اعتمادسازی کند و گویا نمی‌خواهد بپذیرد که جاده اعتمادسازی یک‌طرفه نیست و غربی‌ها نیز باید اعتماد ایران را در این خصوص جلب کنند چراکه در غیر این‌صورت، توافق به وقوع نخواهد پیوست. واقعیت این است که ایرانیان به‌شدت به غرب بی‌اعتمادند.