پایگاه اینترنتی المانیتور 26 نوامبر 2013 (5 آذر) در مقاله‌ای به دیدگاه‌های رژیم صهیونیستی در مورد توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 پرداخت و نوشت: پیش از توافق هسته‌ای مشخص بود که مواضع بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل[رژیم صهیونیستی] در مورد آن چه بود. می‌توان به‌سادگی توافق جدید را با درخواست‌های نتانیاهو در نشست کابینه وی که در 17 سپتامبر مطرح شد،‌ مقایسه کرد و مطابق آن، مشخص می‌شود که توافق هسته‌ای با ایران، تأمین‌کننده دیدگاه‌های نتانیاهو نبوده است. در آن هنگام، نتانیاهو از باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، درخواست کرد که چهار شرط در توافق‌نامه هسته‌ای با ایران گنجانده شود: توقف کامل غنی‌سازی،‌ خروج تمام اورانیوم غنی‌شده از ایران،‌ تعطیلی تأسیسات فردو در قم و توقف مسیر غنی‌سازی پلوتونیوم. نتانیاهو گفت: «تنها، ترکیبی از این چهار گام به توقف کامل پروژه هسته‌ای ایران می‌انجامد... تا زمانی که این گام‌ها محقق نشده، فشار بر ایران باید افزایش یابد و کم نشود.»

در ادامه مقاله آمده است: نتانیاهو مواضع خود را حتی زمانی که توافق‌نامه موقت به‌منظور سنجش جدیت نیات رژیم ایران در دستورکار قرار گرفت،‌ تکرار کرد. شش قدرت جهانی نیز ترجیح دادند زبان دیپلماسی را به گفتمان خشونت تغییر دهند. رهبران گروه 1+5 مواضع نخست‌وزیر اسرائیل را نادیده گرفتند و فشار بر ایران را در چارچوبی کمتر از چهار شرط نتانیاهو، کاهش دادند. آن‌ها به جای ضربه‌ای تحقیرکننده، به کسب امتیاز بسنده کردند. با وجود تمام گام‌های اسرائیل به‌منظور جلوگیری از آن، توافق موقت و جزئی به بحرانی نهایی و همه‌جانبه ترجیح داده شد. نتانیاهو به جای تحسین توافق‌نامه و کسب اعتبار به دلیل تلاش‌هایش برای تحمیل تحریم‌ها علیه ایران (که سبب حرکت ایران به سوی مصالحه شد) تصمیم گرفت اسرائیل را قربانی ضعیف نشان دهد. نتانیاهو همچنان خواستار راه‌حلی است که ایران را به زانو درآورد و اسرائیل فاتحی بزرگ جلوه کند.

در پایان مقاله آمده است: ما شاهد آغاز خروج ایران از انزوایی هستیم که پس از انقلاب 1979 بر این کشور وارد شد. تلاش برای توقف برنامه هسته‌ای ایران هدف اصلی نتانیاهو بود. او بیشترین زمان، انرژی و استعداد خود را به کار برد و در عین حال، میلیاردها شیکل (واحد پول اسرائیل) از منابع عمومی را صرف آماده‌سازی برای حمله نظامی ایران کرد. نتانیاهو با مخالفت با توافق هسته‌ای با ایران، در واقع خود را وارد انزوایی کرد که ایران تازه از آن خارج شده است. جای تعجب نیست که بیشتر رسانه‌ها حسن روحانی را تحسین می‌کنند و رسانه‌های غربی از جمله اسرائیلی، به نتانیاهو انتقاد کرده‌اند. در صورتی که نتانیاهو با خود و مردم صادق بود، شکست خود را می‌پذیرفت و درخواست استعفا می‌کرد.

تحلیل:رژیم صهیونیستی و به‌ویژه شخص نتانیاهو که نتوانسته بین تصورات بیمار ذهنی‌اش با واقعیات بیرونی، توازن و سازگاری ایجاد کند، در بحث هسته‌ای ایران از طرف‌های غربی مطالبات، حداکثری داشتند که غربی‌ها با وجود تمایل به آن مطالبات در عرصه واقعیت، آن را دست‌نیافتنی می‌دیدند و برای جلوگیری از شکست دوباره مذاکراتی که برایش حساب ویژه‌ای باز کرده بودند، در مقایسه با خواست نتانیاهو به حداقل‌هایی تن دادند که همچنان با حقوق واقعی هسته‌ای ایران فاصله دارد و ایران برای دستیابی به این حقوق، راه پرفراز و نشیبی پیش‌رو دارد.