روزنامه واشنگتنپست 7 دسامبر 2013 (۱۶ آذر) در مقالهای به سیاستهای آمریکا در قبال برنامه هستهای ایران پرداخت و نوشت: باراک اوباما، رئیسجمهور آمریکا، در تحسین توافق ششماهه با ایران گفت که «برای نخستین بار در تقریباً یک دهه، ما پیشرفت برنامه هستهای ایران را متوقف کردهایم. اما اگر این برنامه واقعاً اندکی پس از حمله نیروهای آمریکایی به عراق متوقف شده بود، ما مجبور نبودیم الآن در پی توقف آن باشیم؛ در حالی که حدود دههزار سانتریفیوژ برای غنیسازی فعال هستند.» برنامه هستهای ایران هشداردهنده است؛ زیرا رژیم ایران در تصمیمسازی مبهم عمل میکند و انگیزههای آن، وحشتانگیز است. کنث پولاک، کارشناس مؤسسه بروکینگز میگوید: «تمایلات غیرعقلانی که خودکشی و نابودی بهشمار رود، در میان رهبران ایران وجود ندارد.»
در ادامه مقاله آمده است: آقای پولاک چندین ماه پیش از این توافق گفت که «با توجه به امتناع جدی ایران از رهاسازی غنیسازی، این کشور حداقل به توانمندی قرار گرفتن در آستانه ساخت بمب هستهای دست خواهد یافت.» بنابراین، برنامهریزی برای مهار جدی برنامه هستهای این کشور ضروری است. سپتامبر 2012، سنا با 90 رأی موافق در برابر یک رأی مخالف به قطعنامهای غیرالزامآور رأی داد که مطابق آن، هرگونه سیاستی که بر مهار بهعنوان گزینه واکنش به تهدید هستهای ایران تکیه میکند، از دستورکار خارج شود؛ به این معنا که مهار، سیاستی منفعل و سرد است؛ اما این موضوع طی 45 سالی که آمریکا شوروی را مهار کرد، به کار نمیرفت. مهار میتواند چیزی بیشتر از بازدارندگی در برابر ایران باشد که آمریکا تاکنون در برابر آن جنگ سایبری نیز به راه انداخته است.
در پایان مقاله آمده است: پولاک معتقد است که «اگر اسرائیل[رژیم صهیونیستی] بارها هشدار نداده بود، ایران احتمالاً مدتها پیش، از آستانه هستهای عبور کرده بود.» اما اگر ایرانی هستهای برای اسرائیل غیرقابل تصور است، به این دلیل است که مهارنشدنی نیز هست. پولاک معتقد است وجود تسلیحات هستهای اسرائیل، بازدارندگی کافی به وجود میآورد: رهبران ایران «تهاجمی، آمریکاستیز، مخالف وضع موجود، فریبکار و بیرحم هستند؛ اما خردگریز و به طور کلی بیاحتیاط نیستند.» اگر کنگره علیه کاهش تحریمها و تحمیل تحریمهای شدیدتر رأی دهد، این موضوع مخالف قانون اساسی نخواهد بود. منطق بازدارندگی هستهای طی 64 سال از زمان ظهور دومین قدرت هستهای، شکست نخورده است. این منطق موضوعی صد درصدی نیست، اما پولاک بر این باور است که «اندک تردید باقیمانده نمیتواند سرنوشتساز و تعیینکننده تلقی شود. دیدگاه اساسی وی این است که «گزینههای ما ناخوشایند هستند؛ اما انتخابی است که باید صورت گیرد.» مهار، واکنشی است که حداقل واکنش ناخوشایند به توانمندی هستهای آتی ایران بهشمار میرود.
تحلیل:اوباما پس از امضای توافقنامه ایران با گروه 1+5 در بیشتر موضعگیریها سعی کرده به نوعی از آن دفاع کند و خود را موفق نشان دهد. در متن فوق هم اینگونه صحبت کرده است. در مقابل وی، کنث پولاک با قبول نظر اوباما تلاش میکند در ادامه، نظر کنگره را تبلیغ کند که تشدید تحریمها را خواستار است و این در حالی است که اوباما تشدید تحریمها را تهدیدی برای توافقنامه و از دست دادن چیزی میداند که آن را موفقیت برمیشمارد.
دیدگاه ها