پایگاه اینترنتی شبکه سی‌ان‌ان 11 دسامبر 2013 (20 آذر) در مقاله‌ای به تضادهای راهبردی ایران و عربستان پرداخت و نوشت: بمب‌گذاری‌های انتحاری 19 نوامبر علیه سفارت ایران در بیروت حادثه‌ای تکان‌دهنده بود؛ اما در عین، حال نباید باعث شگفتی باشد. از سال 2011 ایران اوضاع تازه‌ای را در لبنان دنبال کرده است. این حمله که یک دیپلمات‌ ایرانی از جمله قربانیان آن بود، ممکن است پاسخی به حمایت حکومت شیعی ایران از بشار اسد باشد که به سرکوب گسترده خیزش سنی‌های سوریه دست زده است. حکومت بشار اسد با کمک نیروهای ایرانی، تسلیحات و جنگ نیابتی حزب‌الله در سوریه پابرجا مانده و طی آن، حدود صدوسی‌هزار نفر که عمدتاً سنی هستند، کشته شده‌اند.

در ادامه مقاله آمده است: پرسش واقعی این است که حال اوضاع به چه صورت رقم خواهد خورد که به نظر می‌رسد خشونتی منطقه‌ای اوج خواهد گرفت. با وجود خوش‌بینی که در مورد حسن روحانی، رئیس‌جمهور میانه‌رو ایران، وجود دارد، ایران پیشینه‌ای طولانی در دنباله‌روی از اقدامات تحریک‌آمیز دارد و حتی طی دوره‌های ظاهراً آشتی‌جویانه با غرب، سیاست‌های اغلب غیرسازنده‌ای را دنبال کرده است. در نظر بگیرید طی ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی میانه‌رو که در آن، آقای روحانی ریاست شورای امنیت ملی را برعهده داشت، گروه‌های دست‌نشانده ایران به طور گسترده‌ای به عنوان مسئول حملات به مرکز جامعه یهودیان در بوینس آیرس در سال 1994 و پادگان‌های نیروی هوایی آمریکا در عربستان سعودی در 1996 شناخته شدند. سال 2000 پس از آنکه مادلین آلبرایت محدودیت‌های فروش کالاهایی مانند فرش، پسته، خاویار و قطعات یدکی هواپیما را لغو کرد و به دلیل سوء‌رفتارهای آمریکا با ایران، عذرخواهی کرد که خاتمی نیز با ادامه غنی‌سازنی پنهانی در تأسیسات هسته‌ای نظنز پاسخ آن را داد.

در پایان مقاله آمده است: به‌نظر می‌رسد که مانند دوره خانم آلبرایت، ایران گام نخست توافق هسته‌ای را اختیار تام می‌داند و آن را سپری در برابر تحریم‌های آمریکا تلقی می‌کند. دولت اوباما سرمایه‌گذاری سیاسی و دیپلماتیک بسیاری بر گفت‌وگوهای هسته‌ای کرده است. دشوار است که تصور کنیم آمریکا این توافق‌نامه را با مسائل کم‌اولویت‌تر به خطر بیندازد. این پویایی احتمالاً به این معناست که پادشاهی عربستان به عنوان متحد ناخشنود آمریکا به‌زودی به هدفی برای ایران تبدیل می‌شود؛ زیرا در حالی که گردان‌های عبدالله عظام (وابسته به القاعده) مسئولیت حمله به سفارت ایران در بیروت را به عهده گرفته، دشوار است تصور کنیم ایران و حزب‌الله علیه عربستان (حامی اصلی مسلمانان سنی در لبنان و شورش سنی‌ها در سوریه) دست به انتقام‌جویی نزنند. مقامات حزب‌الله از جمله سیدحسن نصرالله و نیز روزنامه الخبر حزب‌الله، این بمب‌گذاری را به گروهی وابسته به عربستان سعودی نسبت داده‌اند. در صورتی که ایران، عربستان را هدف انتقام‌جویی قرار دهد، جنگ نیابتی ایران و عربستان در سوریه، عراق و یمن تشدید خواهد شد و به کشمکشی آشکارتر، مرگبارتر و بی‌ثبات‌کننده‌تر تبدیل خواهد شد. این نخستین بار نیست که ریاض مقابل ایران قرار گرفته است. سال 2011 ایران متهم به توطئه برای ترور سفیر عربستان در واشنگتن شد. به‌طور کلی، حمله به سفارت ایران در بیروت و احتمال انتقام‌جویی ایران علیه عربستان می‌تواند ثبات لبنان را از بین ببرد. در واقع، دو روز پس از این حمله، یک گروه‌ شبه‌نظامی شیعه مورد حمایت ایران در عراق به پست مرزی سعودی در مرز عراق حمله کرد که این اقدام، پیامی هشدارآمیز به ریاض برای توقف دخالت در عراق بود.

تحلیل‌:این پایگاه آمریکایی خیلی سعی دارد که ضمن دمیدن بر اختلاف بین ایران و عربستان، آن را ناشی از اختلاف مذهبی و جنگ بین شیعه و سنی جا بزند. حال آنکه اختلاف بین ایران و عربستان هیچ ربطی به مسائل مذهبی ندارد چرا که ایران با حمایت از گروه سنی حماس و مردم مسلمان فلسطین نشان داده که برای جمهوری اسلامی، دفاع از اسلام و مسلمین و مردم مظلوم، اصل اساسی است نه بحث شیعه و سنی. و برخلاف این ادعا که دولت ایران از بشار اسد که به سرکوب خیزش سنی‌های سوریه دست زده است، حمایت می‌کند، نگاهی به ساختار ارتش و دولت سوریه نشان از حضور گسترده برادران اهل سنت در این دولت و ارتش آن است. ضمن اینکه بخش قابل‌توجهی از تروریست‌هایی که دولت سوریه با آنان می‌جنگد، وارداتی‌هایی هستند که از سوی دول فرامنطقه‌ای غربی و ارتجاع عرب منطقه تجهیز و حمایت می‌شوند؛ این، موضوعی است که امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست.