پایگاه اینترنتی پالیتیکو 27 ژانویه 2014 (7 بهمن) در مقاله‌ای به قلم «دنیس راس» به تنگناهای راهبردی دولت اوباما در قبال برنامه هسته‌ای ایران پرداخت و نوشت: اجرای توافق شش‌ماهه در نهایت آغاز شد،‌ اما چشم‌انداز آن نیز خوش‌بینانه به‌نظر نمی‌رسد. باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، شانس تبدیل این توافق موقت به توافقی دائمی و جامع را که مطابق آن، ایران نتواند تسلیحات هسته‌ای بسازد، کمتر از پنجاه درصد اعلام کرد. عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران، نیز به این نکته اشاره کرده که ایران می‌تواند گام‌هایی را که برداشته، از جمله تعلیق غنی‌سازی بیست درصدی را یک‌روزه معکوس کند. در عین حال، دولت آمریکا می‌گوید این توافق گام نخست به ایران فرصت کاهش بسیار اندک تحریم‌ها را می‌دهد. با توجه به اینکه ساختار و شالوده تحریم‌ها شکسته نشده و دست‌نخورده باقی مانده، آمریکا می‌تواند در صورتی که جمهوری اسلامی ایران مفاد توافق‌نامه را نقض کند و یا توافق نهایی تحقق نیابد، به‌سرعت فشارها را علیه این کشور افزایش دهد.

در ادامه مقاله آمده است: پرسش اینجاست که چه عواملی به تحقق توافق‌نامه‌ای دائمی منجر خواهد شد؟ توافق موقت اساساً «اقدام متقابل» است. به این معنا که ایرانی‌ها توافق کرده‌اند بر تعداد سانتریفیوژهای خود یا سطح غنی‌سازی خود، بالاتر از پنج درصد نیفزایند. آمریکایی‌ها نیز متعهد شده‌اند تحریم‌های جدیدی برای شش ماه آینده به تصویب نرسانند و در عین حال، از میزان تحریم‌ها بکاهند. آیا آمریکا و متحدانش می‌توانند گام‌های متقابل و اعتمادساز بردارند؟ ... با توجه به سال‌ها بی‌اعتمادی و گستره برنامه هسته‌ای ایران، این مسئله پیچیده به نظر می‌رسد. حداقل از دیدگاه آمریکا دو عنصر اعتمادزدا از سوی ایران وجود داشته است. ایرانی‌ها همچنان به پرسش‌های آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در مورد ابعاد احتمالاً نظامی برنامه هسته‌ای خود پاسخ نداده‌اند؛ از جمله بحث مربوط به آزمایش ماشه‌های هسته‌ای، ساخت حدود بیست سانتریفیوژ و ذخیره اورانیوم غنی‌شده که می‌توان پنج یا شش بمب هسته‌ای با آن‌ها ساخت. دومین عنصر اعتمادزدا، ساخت و توسعه زیرساخت‌های کارخانه آب سنگین است که اساساً برای تولید برق کاربرد ندارد و می‌تواند برای ساخت تسلیحات هسته‌ای، پلوتونیوم تولید کند. باراک اوباما به طور علنی گفته که ایران نمی‌تواند رآکتور آب سنگین یا تأسیسات غنی‌سازی در فردو داشته باشد و باید تعداد سانتریفیوژهای خود را کاهش دهد؛ البته در مورد تعداد سانتریفیوژهایی که ایران می‌تواند داشته باشد، چیزی نگفته است. آمریکا می‌تواند برنامه غنی‌سازی محدود برای ایران را بپذیرد؛ اما تصور می‌کنم تعداد سانتریفیوژها باید اندک باشد؛ مطمئناً ده درصد آنچه که امروز ایران دارد. به علاوه، این تعداد نمی‌تواند شامل سانتریفیوژهای نسل جدید باشد که ایرانی‌ها حتی تلاش می‌کنند آن را بیشتر ارتقا دهند.

تحلیل‌:اگر این پایگاه‌ خبری آمریکایی تازه به این نتیجه رسیده است که چشم‌انداز توافق هسته‌ای ایران و 1+5 خوش‌بینانه نیست، رهبر معظم انقلاب و بسیاری از دلسوزان انقلاب از همان ابتدای آغاز به کار دولت یازدهم که دولت آمریکا فریبکارانه خواستار مذاکره با دولت جدید ایران در بحث هسته‌ای شد، به این ادعاهای سران آمریکایی خوش‌بین نبودند؛ اما با وجود این بدبینی، گفتند به دولت خود اعتماد دارند و موافق مذاکرات هستند. اظهارات بعدی مقامات آمریکایی از همان ابتدای توافق تا به امروز نشان داد که بی‌اعتمادی رهبر و دلسوزان انقلاب به آمریکا و غرب بی‌جهت نبوده است و از شناخت دقیق ایشان از خوی استکباری و دروغ‌گویی و فریبکاری آمریکا حکایت دارد. این موضوع امروز تا به جایی رسیده است که حتی صدای برخی اصلاح‌طلبان داخلی را که همواره با ذوق‌زدگی از مذاکرات و سخنان سران آمریکایی استقبال می‌کردند، نیز در آورده است. در همین زمینه «الیاس حضرتی» مدیر مسئول روزنامه اصلاح‌طلب «اعتماد»، روز گذشته در یادداشتی در این روزنامه نوشت: «متأسفانه سخنان تهدیدآمیز سیاستمداران آمریکایی که هر از چندگاهی بیان می‌شود، نشان می‌دهد که تحلیل‌گران سیاسی، تصور و تصویر اشتباهی از اوضاع و احوال رویکرد آمریکاییان داشته و دارند.»!