پایگاه اینترنتی المانیتور 9 مارس 2014 (18 اسفند) در مقاله‌ای به تأثیرات منفی شکاف در میان کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس بر سیاست‌های خاورمیانه‌ای دولت اردوغان پرداخت و نوشت: نفوذ رو به کاهش ترکیه در خاورمیانه [غرب آسیا و شمال آفریقا]، با ضربه‌ای دیگر روبه‌رو شده است که دلیل آن، اقدامات عربستان سعودی به‌منظور منزوی‌سازی قطر به‌دلیل حمایت‌های این کشور از اخوان‌المسلمین و نیز تصمیم مصر به ممنوعیت فعالیت حماس (شاخه‌ای از اخوان‌المسلمین) است. در حال حاضر، قطر همچنان یکی از معدود متحدان منطقه‌ای ترکیه است. پس از آنکه دولت اردوغان سیاست سنتی ترکیه در بی‌طرفی در مناقشه‌های خاورمیانه را به‌ویژه با آغاز بحران سوریه کنار گذاشت، به‌تدریج نفوذ منطقه‌ای خود را از دست داد.

در ادامه مقاله آمده است: این تحول که منتقدان داخلی و خارجی اردوغان، آن را سُنی‌سازی سیاست خارجی ترکیه نامیده‌اند، تمایل شدید اردوغان به اخوان‌المسلمین را نیز هویدا ساخت. اردوغان و حزب عدالت و توسعه امروز تنها حامیان جدی اخوان به‌شمار نمی‌روند، بلکه عضو کلیدی آنچه «اخوان‌المسلمین بین‌المللی» خوانده می‌شود، تلقی می‌شوند به‌طوری‌که دسامبر 2012 محمد مرسی، رئیس‌جمهور سابق مصر و خالد مشعل، رهبر دفتر سیاسی حماس، به کنگره عمومی حزب عدالت و توسعه دعوت شدند. هر دوی آن‌ها سخنرانی‌های مهمی در حمایت از اردوغان و حزبش کردند و متذکر شدند ترکیه تحت رهبری حزب عدالت و توسعه، نیرویی مهم است که به شکل‌دهی خاورمیانه جدید کمک خواهد کرد. در آن هنگام، اردوغان، مرسی و مشعل نمی‌دانستند که نیروهای منطقه‌ای به‌جز اسرائیل[رژیم صهیونیستی] در مقابل آن‌ها قرار گرفته‌اند. در مقابل، آن‌ها آینده سیاسی خود را تضمین‌شده می‌دیدند. همچنین انتظار نداشتند یک قدرت اسلامی منطقه‌ای مانند عربستان، از کودتای ارتش سکولار مصر حمایت سیاسی و اقتصادی کند. ترکیه در مورد مسئله سوریه نیز با عربستان و مصر وارد تقابل مشابهی شده است، اما شکاف میان این کشورها و ترکیه به‌سرعت پس از کودتای ارتش در مصر افزایش یافت. در واقع، ترکیه نیز پس از آن، علیه حاکمان برخاسته از کودتا موضع‌گیری کرد.

در پایان مقاله آمده است: اگرچه اردوغان در اتهام‌زنی مستقیم به عربستان ملاحظه‌کارانه رفتار کرده؛ اما اظهارات وی در مورد مصر با ناخرسندی ریاض و دیگر رژیم‌های ضداخوان در خلیج‌فارس که از کودتای ارتش مصر حمایت کردند، همراه شد. مصر به سهم خود روابط دیپلماتیک با آنکارا را کاهش داد. همچنین اردوغان با ایران و دولت شیعه نوری مالکی در عراق نیز بر سر بحران سوریه وارد تنش شد که این مسئله ظرفیت‌های نقش‌آفرینی مثبت ترکیه در ثبات‌ منطقه‌ را با چالش جدی رو‌به‌رو کرد. مادامی که رژیم سعودی و متحدان آن در شورای همکاری خلیج‌فارس در قدرت هستند، مطمئناً از نقش‌آفرینی سیاسی کلیدی ترکیه تحت رهبری اردوغان در منطقه جلوگیری خواهند کرد.