در این نامه خطاب به مسئول سیاست خارجی اتحادیه  اروپا  آمده است: نمی‌دانم زمانی که کشورهای متبوع شما به صدام حسين، سلاح و بمب شیمیایی می‌دادند، شما کجا مشغول فعالیت بودید، اما ای کاش سری هم به جانبازان شیمیایی می‌زدید تا كاردستي آمريكا و اروپایی‌تان را از نزدیک ببینید. در بخش دیگر از این نامه آمده است: از دیدار با فعالان زن گفته‌اید. شما با کدام فعالان زن دیدار کرده‌اید را نمی‌دانم؛ اما زنان این سرزمین، کسانی هستند که هشت سال تمام جگرگوشه‌هاشان را به میدان فرستادند تا به فرمان امام خود لبیک گفته باشند. زنان این سرزمین، مادرانی هستند که بعد از سی سال که از پسر خود تنها یک پلاک به دست‌شان می‌رسد، زیر تابوت خالی پسر را می‌گیرند و می‌گویند: هرچه دارم فدای انقلاب و رهبرم.