روزنامه نیویورکتایمز ۱۸ می۲۰۱۴ (۲۸ اردیبهشت) در مقالهای به گفتوگوهای هستهای اخیر ایران و گروه 1+5 پرداخت و نوشت: آخرین دور گفتوگوهای هستهای میان ایران و گروه 1+5 روز جمعه در وین به پایان رسید و مقامات آمریکایی و ایرانی میگویند که پیشرفتها کند و دشوار بوده و شکافهای جدی میان دو طرف در مورد مسائل اساسی مانند اندازه توانمندی غنیسازی هستهای ایران وجود دارد. یک مقام ارشد آمریکایی که نخواست نامش فاش شود، گفت که ایران نیاز داشت واقعگرایانهتر در گفتوگوها باشد. عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران، گفت: «پیشرفت ملموسی در این دور از گفتوگوها حاصل نشد» و اختلافها به حدی عمیق بود که مانع آغاز تدوین توافقنامه شد؛ اما وی گفت که گفتوگوها ماه آینده ادامه خواهد یافت.
در ادامه مقاله آمده است: این مقام آمریکایی با آقای عراقچی موافق بود که پس از سه روز گفتوگو، گامهای مهمی باقی ماند که باید برداشته شود. این مقام گفت: «ایران همچنان باید برخی گزینههای دشوار را انتخاب کند... نگرانیم پیشرفت حاصل نشود و زمان نیز اندک است.» یک دیپلمات ارشد اروپایی گفت: «ما انتظار انعطافپذیری بیشتری از سوی طرف مقابل داشتیم.» مقام ایرانی گفت که «غرب باید درخواستهای افراطی خود را رها کند... ما از طرف غربی انتظار داشتیم واقعگرایانهتر باشد؛ اما به نظر نمیرسد این موضوع مطرح باشد.» دو طرف 20 ژوئیه را ضربالاجل حلوفصل اختلافهای خود اعلام کردهاند؛ هرچند توافقنامه موقت سال گذشته نیز قابلیت تمدید برای شش ماه دیگر را دارد که البته این موضوع محتمل به نظر میرسد.
در پایان مقاله آمده است: دو طرف میگویند خواهان رسیدن به توافق هستند، بنابراین انتظار میرود گفتوگوها با نزدیک شدن ضربالاجل ژوئیه تشدید شود. دیپلماتهای غربی آشنا به گفتوگوها میگویند آنها نسبت به موفقیت گفتوگوها تا ماه ژوئیه تردید دارند. مقامات ایرانی تمایل خود به گسترش ظرفیت غنیسازی تا پنجاه هزار سانتریفیوژ مدرن را اعلام کردهاند. در حال حاضر، نوزده هزار سانتریفیوژ نصب است که برخی از آنها قدیمی است و از این تعداد، ده هزار سانتریفیوژ کار میکنند. رابرت اینهورن، مذاکرهکننده سابق آمریکا، میگوید آمریکا گفته است که ظرفیت غنیسازی «بیشتر از چند هزار سانتریفیوژ نسل اول است که به ایران، ظرفیت غیرقابل پذیرش فرار ناگهانی و سریع به جلو میدهد.» ظرفیت فرار ناگهانی به معنای توانایی تولید سریع و آرام یک بمب هستهای است.
تحلیل:همانگونه که از پیش نیز قابل پیشبینی بود و رهبر معظم انقلاب نیز در همان آغاز دور جدید مذاکرات از اعتماد نداشتن به آمریکا سخن گفته بودند، آمریکا و غرب اهل به رسمیت شناختن حق هستهای ایران نبوده و نیستند و مرور زمان همچنین، به همگان و حتی به خوشبینترین افراد نیز نشان داد که آمریکاییها هیچگاه حاضر به انجام مذاکرات برابر و به قول برخیها، بازی برد - برد با ایران نیستند و واقعیت این است که جز برچیدن تمام مراکز هستهای ایران، هیچ هدفی را دنبال نمیکنند؛ چرا که اختلاف و مشکلات بین ایران و غرب، بهویژه آمریکا و صهیونیستها، مبنایی و ماهوی است که با مذاکره و لبخند دیپلماتیک زدن بهراحتی قابل حل نیست. مجموعه عوامل حاکی از آن است که طرف غربی برای دادن امتیاز به ایران، آمادگی پنهانی دارد که نمیخواهد در وضعیت عادی، آن را واگذار کند مگر زمانی که ایران با ایستادگی، سرنوشت مذاکرات را به گرفتن آن امتیازات گره بزند.
دیدگاه ها