محمدرضا تاجیک به‌تازگی در مصاحبه با یک پایگاه خبری به اصلاح‌طلبان توصیه می‌کند، از روحانی فاصله بگیرند تا در شکست احتمالی آن شریک نباشند و می‌گوید: اگرچه من هم معتقدم که دولت (بخوانید جریان اعتدال) از پایگاه اجتماعی وسیعی برخوردار نیست؛ اما تمکین دولت از اصلاح‌طلبان را نیز تجویز نمی‌کنم. منطق قدرت و سیاست، و نیز وضعیت دولت در اوضاع کنونی را درک می‌کنم و می‌دانم دولت اگر هم بخواهد نمی‌تواند صرفاً با کارت یک جناح بازی کند. سخت معتقدم که در این شرایط جریان اصلاحات باید استقلال و تشخص و تمایز گفتمانی و مرامی خود را حفظ کند و هستی و تمامیت هویتی و سیاسی خود را کاملاً با دولت و جریان مستقر گره نزند. با این بیان، صرفاً می‌خواهم تصریح و تأکیدی بر ضرورت حفظ «فاصله‌ انتقادی» و نه «فاصله‌ انهدامی» توسط جریان اصلاح‌طلبی در رابطه به دولت کنونی داشته باشم. وی در بخشی دیگر از صحبت‌های خود با انتقاد از همفکران خود درباره طرح ایده حق انحلال مجلس برای دولت اضافه می‌کند: از نظر من تفویض چنین قدرتی به یک دولت جز به نوعی توتالیتاریسم نمی‌گراید. مجلسی که از امکان و استعداد انحلال توسط دولت‌ها برخوردار باشد هر چه باشد مجلس نیست و جامعه‌ای که در آن دولت از امکان و استعداد انحلال مجلس برخوردار باشد هر چه باشد دموکراتیک نیست. مجلس رأس امور است، نباید قطع کردن این رأس را توسط هیچ قوه و قدرتی و در هیچ شرایطی ممکن و جایز دانست، حتی اگر آن شرایط، به تعبیر اشمیت، شرایط استثناء باشد.